بررسی تجربی مواجهه با ارتعاش انسانی و ارتباط آن با عملکرد فیزیکی در رانندگان ماشین‌های معدنی

Abstract

زمینه و هدف: مواجهه با ارتعاش یکی از عوامل مخاطره‌­زای شغلی است که عوارض سلامتی مختلفی ایجاد می‌­کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین مواجهه با ارتعاش انسانی و عملکرد فیزیکی رانندگان ماشین­‌های معدنی انجام شد.

روش ­کار: مطالعه حاضر بر روی 65 راننده شاغل در یک معدن سنگ آهن انجام شد. پرسشنامه استاندارد ارزیابی سطح ناتوانی بازو، شانه و دست DASH تکمیل شد. مواجهه با ارتعاش انسانی با استفاده از دستگاه ارتعاش سنج شرکت Svantek مدل 106 اندازه­‌گیری ­شد. عملکرد فیزیکی رانندگان بر مبنای سنجش قدرت چنگش، آزمون چابکی پگبورد و آزمون حسی انگشتان مونوفیلامنت مورد ارزیابی قرارگرفت. داده‌­ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین شتاب ارتعاش تمام ­بدن و دست-بازو رانندگان به ­ترتیب 0/23±1/00و 0/68±2/46 متر بر مجذور ثانیه بود. بین مواجهه با ارتعاش دست-بازو و قدرت چنگش و قدرت چابکی ارتباط معنی‌­داری وجود داشت. طبق امتیاز DASH، 56/0 % رانندگان دارای ناتوانی خفیف و 43/1 % دارای ناتوانی متوسط در اندام فوقانی بودند. نتایج مدل رگرسیون با ضریب تعیین 0/207 نشان داد ارتعاش تمام­ بدن در حضور سایر متغیرهای پیشگو، اثر معنی­‌داری بر امتیاز ناتوانی دارد (0/05>p).

نتیجه گیری: در رانندگان ماشین­های معدنی سطح مواجهه با ارتعاش تمام ­بدن بالاتر و سطح مواجهه با ارتعاش دست-بازو پایین­‌تر از حد مجاز کشوری قرار داشت. نتایج تأیید نمود که ارتعاش تمام ­بدن ناشی از ماشین­‌های معدنی، بر سطح ناتوانی رانندگان اثرگذار است.