همه گیرشناسی آسیب های ورزشی بازیکنان تنیس مرد نخبه ایران: مطالعه گذشته نگر

Abstract

سابقه و هدف: تنیس یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در جهان است که به دلیل نامحدود بودن زمان مسابقات و ماهیت این رشته ورزشی دارای انواع آسیب‌های منحصر به خود است. هدف پژوهش حاضر بررسی همه‌گير‌شناسي آسيب‌های ورزشی بازیکنان تنیس مرد نخبه کشور به‌صورت گذشته نگر بود. روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر بود و مردان نخبه تنیسور رتبه 1 تا 300 کشوری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آن‌ها ورزشکارانی را که در سال 1398 آسیبی را گزارش کرده بودند، به عنوان نمونه‌های پژوهش در نظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به این تحقيق از طریق فرم ثبت آسيب بوسيله ورزشكار و به کمک محقق تكميل شد. برای تجزیه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون خيدو (X2) برای بررسی تفاوت در سطوح متغیرها (3 سطحی و بالاتر) و آزمون نسبت برای بررسی تفاوت در متغیر دو سطحی در سطح معني‌داری 0.05 استفاده شد. نتایج: نرخ بروز آسیب (195 آسیب) در 1000 ساعت تمرین 6.04 بود. نتایج نشان داد ناحیه آناتومیکی آرنج بیشترین آسیب (21%)، پارگی/ التهاب تاندون (34.3%) بیشترین نوع آسیب و از این بین 117 مورد (60.3%) آسیب مربوط به پرکاری بود. شایع‌ترین مکانیسم آسیب حرکت فورهند (20.9%) و بیشتر شدت آسیب‌ها از نوع متوسط (22.3%) بودند. همچنین بیشترین میزان آسیب در ناحیه انتهایی زمین (71%) و در زمان تمرین (63%) به هنگام کار با توپ (78.8%) رخ داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها که بیان‌کننده شیوع بالای آسیب در تنیس است، به کادر پزشکی تیم‌ها، مربیان، و ورزشکاران توصیه می‌شود تا با در نظر گرفتن عوامل خطرزای بالقوه‌ مرتبط با بروز آسیب‌ اقدامات لازم را جهت پیشگیری از آن‌ها انجام دهند. How to cite this article: Nafar A, Minoonejad H, Alizadeh MH, Mansori MH, Samadi H. Epidemiology of Sports Injuries of Iran’s Elite Male Tennis Players. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2021;9(4):295-303.