بررسی شیوع تریکومونیازیس و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل‌های جداشده با مترونیدازول در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک در سال 1399

Abstract

سابقه و هدف: تریکومونیازیس شایع‌ترین بیماری انگلی منتقل‌شونده از طریق جنسی در دنیاست. با توجه به اهمیت و ضرورت شناخت دقیق شیوع و اپیدمیولوژی آن، این مطالعه با هدف تعیین میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی اراک در سال 1399 انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی از 630 زن مراجعه‌کننده تحت معاینات ژنیتال نمونه سواپ واژینال تهیه شد و در ظرف مخصوص نمونه نگهداری و ظرف 2 ساعت به آزمایشگاه منتقل شد. پرسش‌نامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و علائم بالینی بیماران تکمیل شد. نمونه‌ها با استفاده از دو روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دیاموند بررسی شدند. داده‌های به‌دست‌آمده ثبت و تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: 5/41 درصد از شرکت‌کنندگان در رده سنی 25 تا 34 سال بودند. شیوع تریکومونیازیس در جمعیت بررسی‌شده، 9/0 درصد تعیین شد. میزان ابتلا با سن و تحصیلات مرتبط نبود، اما با وضعیت تأهل مبتلایان ارتباط داشت (003/0=P). شایع‌ترین علامت در بیماران، ترشح واژن بود که در 1/67 درصد از زنان وجود داشت. ابتلای بیماران با شدت‌های مختلف ترشح واژن، قوام ترشح و خارش و سوزش واژن از نظر آماری اختلاف معنادار داشت. حداقل دُز کشندگی مترونیدازول در 24 ساعت، 2/6 میکروگرم بر میلی‌لیتر و در 48 ساعت، 6/1 میکروگرم بر میلی‌لیتر تعیین شد. نتیجه‌گیری: شیوع تریکومونیازیس در این جمعیت نسبتاً کم و با وضعیت تأهل، علائم بالینی، ترشح و قوام ترشح واژن، سوزش و خارش مرتبط بود و نمونه‌های بررسی‌شده به داروی مترونیدازول حساس بودند.