بررسی وضعیت تاب‌آوری در مادران کودکان تحت دیالیز مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های منتخب دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران

Abstract

سابقه و هدف: کودکان تحت دیالیز نیازمند مراقبت‌های بلندمدت هستند. بیماری فرزند و شرایط مرتبط با درمان و مراقبت از وی مادر را با تنش‌های روانی مختلف مواجه می‌کند. تاب‌آوری سبب حفظ قدرت تصمیم‌گیری و عملکرد مطلوب در شرایط تنش‌زا می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تاب‌آوری در مادران کودکان تحت دیالیز انجام شد. روش بررسی: این پژوهش توصیفی-مقطعی بر روی کلیه مادران کودکان تحت دیالیز در مرکز طبی کودکان، بیمارستان مفید، بیمارستان علی اصغر و بیمارستان بهرامی انجام شد. تعداد 166 نفر از مادران واجد شرایط به صورت سرشماری انتخاب شدند و پرسشنامه دو قسمتی اطلاعات جمعیت‌شناختی، مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS در سطح معنی­داری زیر 05/0 انجام شد. یافته­ ها: میانگین تاب‌آوری برابر با 35/3 از مجموع 4 نمره بود و در سطح قوی قرار داشت. همچنین میانگین ابعاد شایستگی/استحکام شخصی، اعتماد به غرایز شخصی، تحمل عواطف منفی، مهار و معنویت در افراد به ترتیب برابر با 37/3، 17/3، 43/3، 45/3 و 33/3 بود. تاب‌آوری مادران کودکان تحت همودیالیز به صورت معنی­داری بیشتر از کودکان تحت دیالیز صفاقی بود (047/0=p). بین سن مادر، تحصیلات مادر، وضعیت ابتلای مادر، سن کودک، جنسیت کودک، تعداد فرزندان خانواده و مدت زمان دیالیز و میانگین تاب‌آوری مادران ارتباط معنی­داری وجود نداشت. نتیجه گیری: وضعیت تاب‌آوری در سطح مناسبی قرار داشت. با توجه به اهمیت تاب‌آوری توصیه می‌شود زمینه برای ارائه مداخلات آموزشی و توانمندسازی برای والدین کودکان مبتلا به بیماری‌های مزمن فراهم شود.