مقایسه سه روش تمرین هوازی با شدت‌های مختلف بر بیان ژن PPARγ2 در بافت چربی زیرجلدی رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

زمینه و اهداف: PPARγ از جمله پروتئین‌هایی است که در سوخت و ساز چربی در شرایط فیزیولوژیکی و متابولیکی نقش بسیار مهمی دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر تأثیر سه شیوه تمرینی HIIT، HIT وMIT بر بیان ژن PPARγ2 در بافت چربی زیر پوستی موش‌های نر ویستار بود. روش‌ بررسی: در این مطالعه تجربی، ۳۲ رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در ۴ گروه مساوی کنترل، تمرین تداومی با شدت متوسط (MIT)، تمرین تداومی شدید (HIT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تخصیص یافتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها بیهوش شدند و نمونه بافت چربی زیرپوستی رت‌ها استخراج و برای تعیین میزان بیان ژن‌ PPARγ2 با استفاده از روش آزمایشگاهی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: اگرچه انجام هر سه روش تمرینی باعث افزایش بیان ژن‌ PPARγ2 نسبت به گروه کنترل شد (001/ 0 =p)، با این حال تفاوت معناداری میان گروه‌های تمرینی در تغییرات PPARγ2 مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی MIT و HIT و HIIT سبب افزایش بیان ژن PPARγ2 می‌شوند، و این افزایش در گروه‌ تمرینی HIT نسبت به بقیه گروه‌های تمرینی بیشتر بوده است که به نظر می‌رسد افزایش بیان این ژن به طول مدت اجرای تمرین وابسته باشد.