بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین‌های کانال ‌پتاسیمی و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت‌های نر متعاقب 8 هفته تمرین تناوبی فزاینده

Abstract

خلاصه سابقه و هدف: از دیدگاه مطالعات مولکولی، تأثیر تمرینات تناوبی بر میزان بیان پروتئین‌های کانال پتاسیمی حساس بهATP و پروتئین‌های مرتبط با بیوژنز میتوکندری مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین‌های کانال پتاسیمی حساس به ATP و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت‌های نر متعاقب 8 هفته تمرین تناوبی بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود که نمونه‌های آن را 10 سر رت نژاد نر ویستار سالم با میانگین وزنی 70±150 تشکیل داده بودند که به‌طور تصادفی به گروه کنترل و تمرین تناوبی تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی به‌مدت 8 هفته پروتکل تمرین را اجرا کردند. جهت انجام آزمایش‌های ایمنوهیستوشیمیایی بافت قلب، خارج و سطح پروتئین‌های بیوژنز میتوکندری (TFAM,PGC1α) و کانال‌های پتاسیمی (KIR6.2, SUR) در بطن چپ بافت اندازه‌گیری شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. سطح معنی‌داری کمتر از 05/ 0 در نظر گرفته شد. نتایج: پس از 8 هفته تمرین تناوبی نشان داده شد که میزان بیان پروتئین‌های بیوژنز میتوکندری TFAM,PGC1α)) و پروتئین‌های کانال پتاسیمی (KIR6.2, SUR) در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بالاتر است (001/0P =). نتیجه‌گیری: به ‌نظر می‌رسد تمرین تناوبی موجب افزایش تعداد کانال‌های پتاسیمی حساس بهATP در بافت قلب موش‌ها شده است، همچنین این تمرینات افزایش پروتئین‌های بیوژنز میتوکندریایی در بافت قلب را به همراه داشت.