بررسی سطح آگاهی و عملکرد همراهان در زمینه اقدامات اوّلیه در مواجهه با بیماران مبتلا به سندروم حادّ کرونری

Abstract

سابقه و هدف: چگونگی عملکرد همراهان بیمار در سندروم حادّ کرونری در دقایق اوّلیه بروز علائم نقش مهمّی در پیش‌آگهی بیماری و مرگ‌ومیر ناشی از آن دارد. هدف از این مطالعه تعیین آگاهی و عملکرد همراهان از اقدامات اوّلیه و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به سندروم حادّ کرونری مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 99 بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، 400 نفر از همراهان بیماران با سندروم حادّ کرونری مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1399، به روش نمونه‌گیری مستمر انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به سطح آگاهی و نحوه عملکرد همراهان در دقایق اوّلیه بروز سندروم، با استفاده از پرسشنامه‌های محقق‌ساخته جمع‌آوری گردید. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون‌های آماری کای‌اسکوئر، دقیق فیشر و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد میانگین سنّ نمونه‌های مورد بررسی 67/11±42/40 سال بود. اکثر همراهان مورد مطالعه زن (9/62 درصد)، خانه‌دار (7/52 درصد) و از اقوام درجه یک بیمار (5/93 درصد) بودند. تحصیلات اکثر آن‌ها (5/40 درصد) زیر دیپلم بود و بیشتر در محدوده شهری (1/89 درصد) زندگی می‌کردند. میزان آگاهی اکثر همراهان شرکت‌کننده در این مطالعه در سطح خوب (3/54% درصد) بود، اما سطح عملکرد بیشتر آن‌ها در حدّ نامطلوب (1/36 درصد) بود. بین آگاهی و عملکرد، رابطه معنی‌دار بود (143/0r=) (005/0=P). همچنین بین آگاهی و عملکرد همراهان با سن و سطح تحصیلات‌شان ارتباط معنی‌دار مشاهده شد. نتیجه‌گیری: علی‌رغم آگاهی خوب نمونه‌ها، عملکرد بیشتر آن‌ها در مواجهه با بیماران نامطلوب بود.