بررسی اثر مکمل‌یاری سلنیوم بر سطوح بیان تعدادی از ژن‌های مرتبط با التهاب در بیماران دیابتیک همودیالیزی

Abstract

سابقه و هدف: آسیب کلیه یکی از شایع‌ترین عوارض دیابت به شمار می‌آید که درنهایت می‌تواند منجر به همودیالیز شود. التهاب، یکی از عوامل مؤثر در پیشرفت این عارضه است. با توجه به اثرات ضدالتهابی قوی مکمل سلنیوم، هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر مصرف این مکمل بر سطوح بیان ژن‌های مرتبط با التهاب در بیماران دیابتیک همودیالیزی بود. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی به‌صورت تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما در 40 بیمار دیابتیک همودیالیزی انجام شد. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه برای دریافت 200 میکروگرم در روز سلنیوم (20 نفر) و دارونما (20 نفر) برای 3 ماه تقسیم شدند. نتایج: مصرف مکمل سلنیوم به‌طور معنی‌داری باعث افزایش بیان ژن فاکتور رشد التهابی (TGF-β) (002/0P= ) شد. این مداخله همچنین سبب کاهش بیان ژن فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) (01/0P=) و کاهش بیان ژن سیتوکین التهابی اینترلوکین یک ((IL-1 (02/0P=) گردید. در این مطالعه میزان بیان ژن‌های فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) (33/0P= ) و IL-8)) (45/0P= ) تحت‌تأثیر سلنیوم قرار نگرفت. نتیجه‌گیری: دریافت مکمل سلنیوم طی 3 ماه در بیماران دیابتیک همودیالیزی اثرات مفیدی بر بیان ژن‌های مرتبط با وضعیت متابولیک و مربوط به التهاب داشت.