بررسی تاثیر نااطمینانی نرخ ارز بر صادرات کلاهای غیرنفتی در ایران با تاکید بر دارو

Abstract

چکیده: مقدمه: صادرات غیرنفتی در ایران یک عنصر کلیدی برای رشد اقتصادی است زیرا رونق آن نشانه وجود و تداوم رقابت‌پذیری در اقتصاد کشور است. این مطالعه به منظور بررسی اثر نااطمینانی نرخ ارز بر صادرات دارو در ایران انجام گرفت. روش کار: این مطالعه مقطعی در طول بازه زمانی سال 1382 تا سال 1398 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شرکت‌های داروسازی فعال در حوزه صادرات است که براساس داده‌ها، اطلاعات و گزارشات رسمی مورد انتخاب قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و برآورد شاخص نااطمینانی نرخ ارز واقعی از روش اقتصادسنجی خود رگرسیون واریانس نا همسان شرطی تعمیم یافته در میانگین (GARCH-M) استفاده می‌شود. برای برآورد پارامتر‌ها و ارزیابی اثرات متغیر‌های کلان اقتصادی بر صادرات غیرنفتی از تکنیک اقتصادسنجی GMM با استفاده از نرم‌افزار اقتصادسنجی EVIEWS استفاده شد. یافته‌ها: ضریب منفی متغیر مستقل (UNC) بیانگر رابطه معکوس بین نااطمینانی نرخ ارز با صادرات دارو است. بدین‌معنا که با افزایش نااطمینانی درمورد نرخ ارز ریسک فعالیت‌های صادراتی افزایش می یابد، علاقه به فعالیت های صادراتی کاهش می یابد و میزان صادرات دارو کاهش می یابد. ضریب منفی متغیر (DEX) حاکی از رابطه معکوس بین نرخ ارز با صادرات دارو است. ضریب منفی مثبت مستقل مورد بررسی، (GDP) بیانگر رابطه معکوس بین سیاست‌های رشد اقتصادی با صادرات دارو است. به عبارتی با افزایش تولید داخلی دارو متعاقبا کالاهای قابل تجارت بیشتری برای صادرات به بازارهای خارجی عرضه می‌شود، به همین دلیل صادرات دارو افزایش می یابد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد صادرات غیرنفتی در اقتصاد ایران یک متغیر کلیدی است زیرا رونق آن نشانه وجود و تداوم رقابت‌پذیری اقتصاد کشور است اما عملکرد صادرات غیرنفتی در صنایعی مانند داروسازی و روند آن در ایران وضعیت مطلوبی نداشته است. اگرچه انبوه واردات کالاها و خدمات به کشور طی سالیان گذشته به طور مستمر از طریق درآمدهای ناشی از صادرات نفت تأمین مالی شده، اما کندی صادرات غیرنفتی، هم رشد بهره‌وری و هم تأمین نیازهای ارزی در آینده را با مشکل مواجه می‌کند.