اثر تمرین هوازی بر مسیر پیام‌رسانی Nrg1/ErbB2 در ﺷﺎخ ﺧﻠﻔﯽ ﻧﺨـﺎع موش‌های صحرایی نر دارای درد نوروپاتی دیابت

Abstract

مقدمه: اختلال در عملکرد سلول‌های شوان توسط دیابت، عواقب گسترده‌ای بر ساختار و عملکرد اعصاب محیطی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر مسیر پیام‌رسانی Nrg1/ErbB2 در ﺷـﺎخ ﺧﻠﻔـﯽ ﻧﺨـﺎع موش‌های صحرایی نر دارای درد نوروپاتی دیابت است. روش‌ها: 24 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته‌ای (محدوده‌ی وزنی 3/11±204 گرم) به‌طور تصادفی در سه گروه (8 = n) شامل: نوروپاتی دیابت (mg/kg50 استرپتوزوسین تزریق درون صفاقی)، نوروپاتی دیابت تمرین(30 دقیقه تمرین هوازی با شدت 15 متر در دقیقه، 5 روز در هفته به‌مدت 6 هفته)، و کنترل سالم قرار گرفتند. پس از تأیید ایجاد درد نوروپاتی دیابت توسط تست‌های رفتاری، پروتکل تمرین هوازی اجرا گردید. میزان بیان ژن‌های Nrg1 وErbB2 با تکنیک ریل تایم اندازه‌گیری شد. آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل آماری استفاده گردید. یافته‌ها: تمرین هوازی موجب کاهش حساسیت سیستم عصبی به هایپرآلژزیا حرارتی و آلودینیای مکانیکی گردید. القاء دیابت باعث کاهش معنی‌دار بیان ژن Nrg1و ErbB2شد. همچنین افزایش معنی‌داری در میزان بیان ژن‌های فوق در گروه تمرین نسبت به گروه نوروپاتی دیابت وجود داشت (P<0.05). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد، تمرین هوازی با افزایش بیان نوروگلین 1 و گیرنده‌ی آن روند تخریب عصبی ناشی از دیابت را کند می‌کند. پیشنهاد می‌شود از تمرین هوازی برای بیماران دیابتی به‌منظور کاهش درد نوروپاتیک استفاده شود.