بررسی عوامل مرتبط با آگاهی، نگرش و عملکرد مادران نوپا در پیشگیری از حوادث خانگی

Abstract

مقدمه و هدف: حوادث خانگی اولین علت مرگ و معلولیت در کودکان است. اثر بخشی برنامه‌های آموزشی بهداشت در زمینه پیشگیری از حوادث خانگی به مقدار زیادی بستگی به داشتن اطلاعات دقیقی از آگاهی، نگرش و عملکرد مادران در این زمینه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط بر آگاهی، نگرش و عملکرد مادران نوپا در پیشگیری از حوادث خانگی صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بود که بر روی 280 مادر کودک نوپای مراجعه کننده به مراکز سلامت جامعه در سال 1398 صورت گرفت. افراد از طریق نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه‌های سابقه آسیب و پرسشنامه محقق ساخته بر اساس آگاهی، نگرش و عملکرد در خصوص پیشگیری از حوادث خانگی بود که توسط نمونه‌ها تکمیل شدند و داده‌ها به‌ وسیله آزمون‌‌های کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون من ویتنی و آزمون کراسکال والیس و توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: مادران در خصوص نگرش (6/4 ± 8/18)، پائین‌ترین (ضعیف) و در زمینه آگاهی (5/1 ± 1/18)، بالاترین میانگین نمرات (خوب) را کسب کردند؛ همچنین بین سن کودک نوپا و سطح آگاهی، بین بعد خانوار، تعداد فرزندان و سن کودک نوپا با نگرش مادر، بین تحصیلات مادر با آگاهی و عملکرد، بین تحصیلات پدر با آگاهی، نگرش و عملکرد، بین وضعیت اشتغال پدر با آگاهی و نگرش، بین وضعیت اشتغال مادر با آگاهی و بین وضعیت نگهداری کودک با نگرش رابطه مثبت و معنی‌داری مشاهده شد (05/0 P <). نتیجه‌گیری کلی: با توجه به کسب نمرات ضعیف در نگرش و عملکرد توسط مادران، ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭﺳﻴﻊ‌ﺗﺮ به منظور ارتقاء آگاهی، نگرش و عملکرد مادران در خصوص ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ کودکان احساس می‌گردد.