عوامل مرتبط با تمایل به فرزندآوری در زنان مراجعه کننده به پایگاه‌های سلامت شهر اراک، سال 1398

Abstract

زمینه و هدف: فرزندآوری یکی از مؤلفه‌های مهم علم جمعیت است که نسبت بـه سـایر پدیـده‌هـای جمعیتـی، از اهمیت بیشتری برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با تمایل به فرزندآوری در زنان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 255 زن 45-18 سال شهر اراک با عدم تمایل به باروری در سال 1398 انجام پذیرفت. نمونه‌ها از 10 پایگاه سلامت که به صورت خوشه‌ای انتخاب شده بودند، جمع آوری شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه دموگرافیک و متغیر‌های مرتبط با تمایل به باروری بود. جهت بررسی عوامل مرتبط با تمایل به فرزندآوری از آزمون‌های تی مستقل و کای دو استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج، 9 درصد از زنان دارای مشارکت اجتماعی کم و 9/90 درصد متوسط و زیاد بودند و 8/9 درصد نیز وضعیت اقتصادی ضعیف و مابقی، متوسط و قوی بودند. 9/3 درصد شرکت کنندگان دارای رضایت زناشویی کم و مابقی در حد متوسط و زیاد بودند و 98 درصد مشکلات فرزندآوری را متوسط و زیاد گزارش کرده بودند. 8/38 درصد از نظر وضعیت جامعه پذیری جنسیتی، ضعیف و 2/61 درصد متوسط و قوی بودند. همچنین، 2/48 درصد از نظر تقدیرگرایی ضعیف بوده و مابقی متوسط و قوی بودند. 32 درصد دارای وضعیت مدگرایی ضعیف و 68 درصد در بازه متوسط و قوی بودند. همچنین نتایج نشان داد که تنها 4/0 درصد از زنان شرکت کننده در مطالعه از نظر وضعیت دینداری در وضعیت ضعیف قرار داشته و 4/11 درصد در بازه متوسط و 2/88 درصد نیز از نظر دینداری قوی بودند. نتیجه‌گیری کلی: با توجه به اینکه کاهش رشد جمعیت در ایران یکی از مشکلات مهم کشور می‌باشد و اینکه نتایج تحقیق نشان می‌دهد زنانی که تمایل به فرزندآوری ندارند، مشارکت اجتماعی، وضعیت اقتصادی، رضایت زناشویی بالاتری دارند، نیاز است در پایگاه‌های سلامت به زنانی با این ویژگی‌ها، اهمیت فرزندآوری آموزش داده شود.