عوامل مرتبط با میزان بقای مصدومان تروما تا زمان ترخیص از بیمارستان‌ در استان قزوین

Abstract

زمینه و هدف: تروما یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشت عمومی جهان محسوب می‌شود. خدمات اورژانس پیش بیمارستان نقش کلیدی در ارائه خدمات و انتقال بیماران به مراکز درمانی دارند. با توجه به شرایط خاص منطقه این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با میزان بقای مصدومان تروما تا زمان ترخیص از بیمارستان‌ انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 838 نفر بیمار ترومایی با استفاده از داده‌های مرکز اورژانس استان و پرونده بیمارستانی مصدومان ترومای قزوین در یک دوره زمانی از سال 1393 تا 1397 انجام شد. در این مطالعه تمام پرونده‌های حمل هوایی و حمل زمینی به روش تصادفی طبقه‌ای با حجم مساوی از هر یک از سال‌های مورد مطالعه نمونه‌گیری شد. ابزار ثبت اطلاعات شامل؛ مشخصات فردی، تروما، شرایط بالینی و اقدامات درمانی، نحوه انتقال، سطح هوشیاری و علایم حیاتی در زمان‌های مختلف بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های Chi-Square و t-test و آنالیز رگرسیون در نرم افزار SPSS سخه 16 استفاده و سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. یافته‌ها: از 835 نفر از مصدومان تروما، 8/72 درصد مرد بودند و میانگین سنی مصدومان 39 و انحراف معیار 03/16 سال بود. تعداد 59 نفر 1/7 درصد در اثر تروما فوت نموده بودند. نتیجه بررسی عوامل مؤثر بر میزان بقا (مدل رگرسیون لجستیک) نشان داد با افزایش یک واحد در نمره شدت آسیب (ISS) شانس زنده ماندن در مصدومان به اندازه 86/0 کاهش و با افزایش یک روز بستری در بیمارستان شانس زنده ماندن مصدوم 01/1 برابر بیشتر می‌شود. نتیجه‌گیری کلی: آموزش همگانی و همچنین آموزش به گروه‌های خاص امدادی مانند اورژانس پیش بیمارستانی، هلال احمر و پلیس در مورد چگونگی برخورد با مجروحان ترومایی و تلاش در جهت انتقال هرچه سریع‌تر آنان به مراکز درمانی و احداث مراکز تخصصی تروما می‌تواند کیفیت و سرعت مداخلات درمانی را ارتقا و بهبود بخشد.