مقایسه اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف‌پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش کرونا با سایر بخش‌های بیمارستانی

Abstract

undefinedمقدمه: بهداشت روان کارکنان به ویژه پرستاران و محیط کاری نقش تعیین‌کننده‌ای در کیفیت و ایمنی مراقبت از بیمار دارد. شیوع پاندمی کرونا منجر به درجه بالایی از عدم اطمینان شده است و نظام‌های سلامت را مملو از انواع چالش‌ها کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف‌پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش کرونا با سایر بخش‌های بیمارستانی انجام گرفت.br روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر را تمامی پرستاران بخش کرونا و سایر بخش‌های شهر اهواز در سال 1399 تشکیل می‌دادند که از میان‌ آنها با روش نمونه‌گیری دردسترس 100 پرستار (50 پرستار بخش کرونا و 50 پرستار بخش‌های عادی) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه‌های اشتیاق شغلی اسکاوفلی و همکارن (2002)، سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979)، انعطاف‌پذیری روانشناختی دنیس و وندوال (2010) و سرمایه روانشناختی لواتز (2007)، پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد.br یافته‌‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین میزان اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی بین دو گروه از پرستاران تفاوت معناداری وجود دارد (01/0P). بدین صورت که میزان اشتیاق شغلی، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش‌های عادی بیشتر، و سلامت روان که شامل اضطراب و افسردگی در پرستاران بخش کرونا بیشتر بود.br نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که پرستاران بخش کرونا امنیت شغلی کمتری را در خود احساس می‌کنند همین امر منجر به بروز اضطراب و استرس در آنان می شود که نیازمند توجه و بررسی بیشتر توسط مسئولان مربوطه می‌باشد.br nbsp;