صلاحیت‌های ارتباطی مدیران پرستاری: یک مقاله مروری

Abstract

مقدمه: مدیران پرستاری روابط گسترده­ای در سازمان دارند و از آنجایی که ارتباط، کلید فرآیندها و روابط کاری جهت دستیابی به اهداف سازمانی است؛ بنابراین مدیران پرستاری باید از فرآیند ارتباطی و صلاحیت­های ارتباطی آگاه باشند. صلاحیت ارتباطی مجموعه‌ای از دانش، مهارت‌ها و نگرش‌های نشان‌دهنده عملکرد شغلی است و می‌تواند با استانداردهای پذیرفته‌شده ارزیابی شود. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مروری جامع است که با جستجوی مقالات فارسی با استفاده از کلید واژه­های صلاحیت در ارتباط، شایستگی در ارتباط، مدیران پرستاری، در پایگاه­های مگیران[1]، ایران مدکس[2]، سید (SID)[3]، ایرانداک[4] از سال 1388 تا سال 1399 و با جستجوی کلید واژه­های Communication competency, Nursing manager, manager of nursing & Nursing management در پایگاه­های PubMed, ProQuest, Google scholar, Science Direct, Scopus, Web of Science & Ovid در بازه زمانی 2009-2020 صورت گرفت. یافته­ ها: پس از دریافت مطالعات طبق معیارهای ورود و خروج با بررسی دقیق عناوین و محتوا، امکان دسترسی به متن کامل و حذف موارد تکراری، متن کامل 108 مقاله باقیمانده، مورد بررسی دقیق قرار گرفت که در پایان 12 مطالعه (هفت مطالعه انگلیسی و پنج مطالعه فارسی) انتخاب گردید. با توجه به بررسی مطالعات، شش صلاحیت اصلی ارتباطی با مصادیق آن­ها مشخص گردید که عبارتند از: 1- ارتباط اثربخش، 2- شناسایی ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی، 3- شنونده فعال بودن، 4- ارتباط متقابل، 5- مدیریت روابط و 6- تصمیم‌گیری مشارکتی. نتیجه گیری: با توجه به بررسی مطالعات صورت گرفته ارتباطات جزء یکی از مهم­ترین صلاحیت­های مدیریتی مدیران پرستاری در هر سه رده مدیریت (مترون، سوپروایزر و سرپرستار) برشمرده می­شود. از این­رو آنان برای ایجاد روابط قوی‌تر (تقویت ارتباطات)، حل و فصل معضلات ارتباطی و تضمین محیط کار سالم باید توجه ویژه­ای به آموزش و به کارگیری صلاحیت‌های ارتباطی داشته باشند تا کیفیت روابط را تعیین نمایند و دستیابی به اهداف سازمان را موثرتر گردانند.

[1] Magiran

[2] Iran Medex

[3] Scientific Information Database (SID)

[4] Iranian Research Institute for Information Science (Irandoc)