ارتباط کارکرد خانواده با رفتارهای خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه کننده به کلینیک های دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز- 1398

Abstract

مقدمه : دیابت شایعترین بیماری غددی در جهان است. اوج شیوع نوع یک آن در دوره نوجوانی تشخیص داده می‌­شود. لذا مسئله کنترل دیابت در نوجوانی از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کارکرد خانواده با رفتارهای خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک طراحی و انجام شده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که بطور مقطعی اجرا شد، جامعه پژوهش شامل کلیه نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه­کننده به کلینیک های تخصصی دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و خانواده های آنها بودند. 62 خانواده و فرزند بیمار آنها بعنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از کسب رضایت آگاهانه، مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، ابزار سنجش کارکرد خانواده و پرسشنامه سنجش خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار آماری spss نسخه 22 ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از میان نوجوانان مورد مطالعه 7/46 درصد( 29 نفر) پسر و 2/53( 33 نفر) دختر بودند. کلیه خانواده های مورد مطالعه کارکرد کلی خانواده خود را در حد ناسالم گزارش کرده اند. اکثر نوجوانان مورد مطالعه، خود­مراقبتی خود را در حد ضعیف( 6/51 درصد) گزارش کردند. 8/96 درصد( 60 نفر ) از نوجوانان مورد مطالعه، سطح خونی HbAӏC بالاتر از 9 درصد داشتند. نتایج نشان داد که بین کارکرد خانواده و رفتارهای خود­مراقبتی در نوجوان مبتلا، ارتباط معنی­دار وجود دارد(014/0p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج کسب شده، می توان نتیجه گرفت که عملکرد خانواده های دارای نوجوان مبتلا به دیابت نوع یک، متغیر مهم و تاثیر گذار بر رفتارهای خودمراقبتی و کنترل قند خون کودک مبتلا می باشد. بنابراین، کمک به خانواده ها در جهت افزایش کارآیی آنها ، می تواند نقش مهمی در کنترل دیابت داشته باشد.