اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر کیفیت زندگی و استرس شغلی تکنسین‌های فوریت‌ پزشکی

Abstract

زمینه و هدف: تکنسین‌های فوریت پزشکی به دلیل مواجهه با شرایط اورژانسی بیشتر در معرض استرس شغلی قرار می‌گیرند. لذا پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی، به شیوه گروهی بر کیفیت زندگی و استرس شغلی تکنسین‌های فوریت‌ پزشکی انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه تکنسین‌های فوریت پزشکی شهر اصفهان در سال 1398 تشکیل داده بودند که از این تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و بر اساس ملاک‌های ورود به پژوهش، و به شیوه تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و آزمایش به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن اگاهی 8 جلسه 120 دقیقه‌ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی وار، کاسینسکی و کلر (1996) و مقیاس استرس شغلی کاهن، ولف، کوئین، اسنوک و روزنتال (1964) بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به افرایش میانگین نمرات کیفیت زندگی تکنسین‌های فوریت پزشکی در گروه آزمایش نسبت به کنترل شد (05/0P< ،77/55F=). همچنین نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به کاهش میانگین نمرات استرس شغلی (05/0P< ،70/12F=) در تکنسین‌های فوریت پزشکی شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، آموزش مهارت‌های کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی با ترغیب افراد به تمرین مکرر و توجه متمرکز روی جسم و ذهن، می‌تواند تکنسین‌های فوریت پزشکی را از اشتغال ذهنی با افکار تهدیدی و نگرانی در مورد عملکرد شغلی رها سازد و در افزایش کیفیت زندگی آنان موثر باشد.