پاسخ فاکتور رشد تغییر شکل دهنده بتا به هشت هفته تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت در عضلات تند وکند تنش موش

Abstract

زمینه و هدف: مطالعات زیادی نقش سایتوکاین TGF-β1 در تنظیم رشد و ماتریکس خارج سلولی و تمایز سلولی را نشان داده­اند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی با دو ترتیب مختلف بر میزان TGF-β1 عضله اسکلتی تند و کند تنش موش‌های نر ویستار می­باشد. روش کار: برای انجام این مطالعه، 40 سر موش نر ویستار به روش تصادفی به 5 گروه: تمرینی مقاومتی، استقامتی، مقاومتی-استقامتی، استقامتی- مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ مقاومتی به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) که شامل بالا رفتن از نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و متشکل از 26 پله بود که بر اساس درصدی از آزمون اضافه بار (75 درصد وزن) در هفته اول شروع و هر هفته 30 گرم با آن اضافه شد. تمرین استقامتی بر روی تردمیل و با شدت 12 متر در دقیقه و زمان 15 دقیقه در هفته اول شروع و با افزایش سرعت و زمان دویدن به 30 متر در دقیقه و زمان 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. از روش آماری تحیلیل واریانس یکطرفه و سطح معناداری 05/0 ≥α استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار میزان TGF-β1 عضله تند انقباض نسبت به گروه کنترل شد (008/0P=). اگرچه هر دو تمرین ترکیبی منجر به کاهش غیرمعنیدار TGF-β1 شدند ولی تفاوت معنی­داری بین گروه­های تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت مشاهده نشد (05/0P≥). نتیجه ­گیری: به نظر می­رسد که ترتیب اجرای تمرین ترکیبی منجر به پاسخ متفاوتی در بیان TGF-β1 عضلات تند و کند انقباض موش‌های ویستار نمی­شود.