تاثیرهشت هفته تمرین تناوبی پر شدت وتداومی با شدت متوسط بر بیان ژن‌های PGC-1α و ERRα در بافت چربی زیر جلدی رت‌های نر

Abstract

زمینه و هدف: PGC-1α وERRα در تعامل با یکدیگر برای رونویسی ژن‌های درگیر در متابولیسم انرژی عمل می‌کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ این دو فاکتور به تمرینات تناوبی پر شدت (HIIT ) و تداومی با شدت متوسط (MIT) در بافت چربی زیر جلدی رت‌های نرسالم بود. روش کار: در مطالعه تجربی حاضر، تعداد 24 سر رت نر به سه گروه مساوی HIIT، MITو کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی (به جز کنترل) به مدت ۸ هفته در برنامه‌های تمرینی شرکت کردند. گروه HIIT در سه هفته پایانی به ۴ مرحله دویدن در 4 دقیقه با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO2max و ۴ مرحله دویدن در 3 دقیقه در ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max و گروه MIT به ۳۷ دقیقه دویدن در ۶۵ درصد VO2max رسیدند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت چربی زیر جلدی برداشته شد. روش RT-PCR برای اندازه‌گیری بیان ژن‌ها استفاده شد. تحلیل داده‌ها با آزمون آنووا یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05/0≥P انجام شد. یافته‌ها: در بیان PGC-1α و ERRα در پروتکل HIIT در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی‌دار مشاهده گردید (001/0≤ P). بیان PGC-1α در پروتکل تمرینی MIT در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌دار (001/0≤ P) و در ERRα عدم معنی‌داری نشان داد (052/0=P). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که بیانPGC-1α وERRα در بافت چربی زیر جلدی فاکتوری تمرین پذیر می‌باشد. تأثیر تمرینات HIIT به میزان قابل توجهی بیشتر بود.