اثر تعامل 4 هفته تمرین استقامتی و اکتاپامین بر بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با DFO

Abstract

زمینه و هدف: امروزه، بافت چربی قهوه‌ای به عنوان هدف بالقوه درمانی برای افزایش هزین‌ی انرژی و استفاده از فعالیت ورزشی جهت تحریک این بافت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. از این رو، هدف از مطالعه‌ی حاضر، تعیین تأثیر تعامل 4 هفته تمرین استقامتی و اکتاپامین بر بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه‌ای رت‌های نر تغذیه شده با DFO بود. روش کار: 30 سر رت نر ویستار با میانگین وزن300 تا350 گرم و سن 8 هفته، به‌طور تصادفی به 5 گروه (6=n) کنترل سالم ، کنترل مسموم (DFO)، تمرین استقامتی + گروه DFO ، اکتاپامین + DFO و تمرین استقامتی + اکتاپامین + DFO تقسیم شدند. تزریق درون صفاقی ml/kg10 اکتاپامین و گاواژ روغن حرارت دیده، به ترتیب پنج بار در هفته و هر روز انجام شد. پروتکل تمرین استقامتی شامل 4 هفته تمرین هوازی، 5 جلسه در هفته به مدت 20 دقیقه دویدن بر روی تریدمیل بود. بیان ژن UCP-1 توسط RT& PCR اندازه گیری شدند. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس دو سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد، مصرف DFO موجب کاهش معنی‌دار بیان ژن PGC-1α (05/0< p) در مقایسه با گروه کنترل سالم شد. تمرین استقامتی باعث افزایش معنی‌دار بیان ژن PGC-1α (05/0< p) در مقایسه با گروه DFO شد. اثر تعامل تمرین استقامتی و اکتاپامین باعث افزایش غیر معنی‌دار بیان ژن PGC-1α (05/0> p) در مقایسه با گروه DFO شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، تمرین و اکتاپامین می‌توانند از طریق ویژگی آنتی‌اکسیدانی خود، بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه‌ای را فعال کنند.