اثربخشی درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی در زوجین متقاضی طلاق

Abstract

مقدمه و هدف: امروزه رویکردهای گوناگون زوج­درمانی و خانواده­درمانی با هدف کاهش تعارضات و آشفتگی ارتباطی میان زوجها به وجود آمده است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان هیجان­مدار بر دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی زوجین متقاضی طلاق بود. مواد و روش­ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلّیه­ی زوج‌های متقاضی طلاق شهر ملایر درسال 1398 تشکیل می‌دادند که با روش نمونه‏گیری دردسترس 30 زوج انتخاب گردیده و به‏طور تصادفی در دوﮔﺮوه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه‏ی دلزدگی زناشویی پاینز (2003) و پرسشنامه تعهد اخلاقی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. گروه آزمایش تحت 12 جلسه­ی یک ساعته مداخله درمان هیجان­مدار قرار گرفتند. داده­ها از طریق آزمون آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: نتایج حاصل از یافته­ها نشان داد که در متغیرهای پژوهش بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 P<) و نمره گروه آزمایش در مرحله پس­آزمون و پیگیری به طور معناداری بهبود یافته بود. نتیجه­گیری: براین اساس می­توان بیان نمود که درمان هیجان­مدار بر مولفه­های دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی در زوجین متقاضی طلاق مؤثر بوده و می­توان از این نوع مداخله در مشاوره و درمان زوجی به ویژه زوجین دارای تعارض استفاده نمود.