تأثیر هیپنوتراپی بر تکانشگری، سبک‌های مقابله و علائم اعتیاد معتادان

Abstract

زمینه و هدف: اعتیاد یکی از چهار بحران جهان در کنار، تخریب محیط زیست، فقر و قحطی، جنگ و خونریزی و ظهور بیماری‌های نوپدید، سلامت جوامع بشری را تهدید می‌نماید، اهمیت اعتیاد در ایران به جهت، بالاترین شیوع در جهان با 8/2 درصد می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تاثیر هیپنوتراپی بر تکانشگری، سبک‌های مقابله و علائم اعتیاد معتادان انجام گرفت. روش کار: این پژوهش نیمه‌تجربی بر روی 36 نفر با میانگین سن 38‏/29 سال با انحراف ‌معیار 38‏/3 در گروه هیپنوتراپی و در گروه کنترل 77‏/30 سال با انحراف‌معیار 45‏/4 از مراجعین به کمپ کلبه رهایی بندرانزلی، با اختلال مصرف اوپیود، از آبان تا بهمن سال 1398 انجام شد. تکمیل‌کنندگان پرسش‌نامه با روش در دسترس انتخاب و به صورت انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند، ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های تکانشگری بارات، نیمرخ اعتیاد مادزلی و سبک‌های مقابله‌ای (WOCQ) لازاروس و فولکمن، با روایی و پایایی بالا، قبل و بعد از درمان تکمیل شدند. گروه آزمایش 4 ماه در 8 جلسه 2 ساعته تحت درمان هیپنوتراپی قرار گرفتند. یافته‌­ها: نتایج پژوهش نشان داد که هیپنوتراپی باعث کاهش تکانشگری، سبک‌های مقابله‌ای‌ هیجان‌محور و علائم اعتیاد و افزایش سبک‌های مقابله‌ای‌ مسئله‌محور معتادان ‌گردید. نتیجه‌گیری: از روش درمانی هیپنوتراپی به عنوان یک ابزار قدرتمند برای جهت‌دهی قابلیت‌های ذاتی، تصویرسازی، تخیل، توجه، القاهای هیپنوتیزمی و تلقین‌های غیرارادی، می‌توان برای افزایش سطح سلامت روان افراد معتاد استفاده نمود.