تاثیر تمرین هوازی و هیالورونیک اسید بر بیان ژن های MYOD و MURF-1 در موش های مدل تجربی آرتروز

Abstract

زمینه و هدف: بررسی راهکارهای تقویت، رشد، بازسازی و مکانیسم‌های درگیر در نوسازی عضلات آسیب‌دیده و یا آتروفی شده در استئوآرتریت زانو می‌تواند به بهبود این بیماری کمک نماید. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی و هیالورونیک اسید بر بیان ژن‌های MYOD و MURF-1 در موش‌های مدل تجربی آرتروز بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی نر بالغ 8 هفته‌ای ویستار به 5 گروه تقسیم شدند که شامل گروه‌های: 1) کنترل-سالم، 2) کنترل-بیمار، 3) بیمار+ تمرین، 4) بیمار+هیالورونیک اسید، 5) بیمار+ تمرین+ هیالورونیک اسید بود. استئوآرتریت زانو با روش جراحی در موش‌ها انجام شد. در گروه هیالورونیک اسید، غلظت 30 میکروگرم، یک بار در هفته و به مدت سه هفته دریافت نمودند. موش‌ها در گروه تمرین روی تردمیل حیوانات هفته‌ای پنج بار با سرعت 16 تا 18 متر در دقیقه تمرین می‌کردند. 48 ساعت بعد از اتمام پروتکل، بافت‌های عضله دوقلو ایزوله شدند و بیان ژن‌های MYOD و MURF-1 با روش Real-Time PCR (RT-PCR) اندازه گیری شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد، در مقایسه با گروه آرتروز، بیان ژن MURF-1 در گروه هیالورونیک اسید، تمرین هوازی و هیالورونیک اسید+تمرین هوازی کاهش معناداری داشت (001/0≥p). بیان ژن MYOD در مقایسه با گروه بیمار و هیالورونیک اسید، افزایش معناداری در گروه تمرین (04/0= p)، سالم، هیالورونیک اسید+تمرین مشاهده شد(001/0≥p). گروه هیالورونیک اسید+تمرین نسبت به گروه تمرین افزایش معناداری داشت (001/0≥p). نتیجه‌گیری: مطابق نتایج این مطالعه، هیالورونیک اسید و تمرین ورزشی با شدت متوسط می‌توانند در بیان mRNA فاکتورهایMURF-1، MYOD عضله دوقلو پای آسیب‌دیده مداخله نمایند. از این‌رو ممکن است با مهار آتروفی، نقش مهمی در بهبود عضله سازی در موش‌های مدل استئوآرتریت داشته باشند.