تاثیر ده هفته تمرین تناوبی شدید بر حجم تومور، پاسخ پروتئین IGF-1، ژن‌های AKT وmTORC1 درمیوکارد موش مبتلا به سرطان پستان

Abstract

زمینه و هدف: تمرین منظم با حجم متفاوت به وسیله راه اندازی مسیرهای سیگنالی در تعدیل سنتز پروتئین و بیان ژن، از پیشرفت حجم تومور پیشگیری کرده و کاردیومیوپاتی را در افراد مبتلا به تومور پستان کاهش می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر10هفته تمرین تناوبی شدید بر حجم تومور، پاسخ پروتئین IGF-1 ، ژن‌های AKT و m TORC-1 در میوکارد موش‌های مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور 12 سر موش ماده نژاد بالبسی به صورت تصادفی به دو گروه 6 تایی: تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C) تقسیم شدند. القاء تومور به وسیله تزریق MC4-L2 انجام شد. تمرین تناوبی شدید به مدت 30 دقیقه شامل6 تناوب در 3 دقیقه و 20 ثانیه به 85 تا 90 درصد VO2max با استراحت 90 ثانیه‌ای در بین هرتناوب با شدت 30تا 35 درصد VO2maxبا شیب 15درصد، 5 روز در هفته به مدت 10 هفته انجام شد. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس اندازه گیری و ثبت گردید. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین موش‌ها قربانی و بطن چپ آن‌ها خارج شد. برای سنجش سطوح سنتز پروتئین IGF-1 از روش SDS-PAGE و آنتی‌بادی­های اولیه و ثانویه استفاده شد و جهت سنجش بیان ژن از روش Realtime-PCR و ژن کنترل GAPDH با پرایمرهای مستقیم و معکوس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد پروتئینIGF-1 در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل (005/0p=) افزایش معناداری داشت. همینطور بیان ژن های AKT (01/0p=) و m TORC1 (01/0p=) در گروه تمرین نسبت به کنترل افزایش معنی‌داری داشتند. حجم تومور نیز در گروه تمرین نسبت به کنترل کاهش معناداری داشت (006/0p=). نتیجه‌گیری: طبق نتایج بدست آمده، احتمالا تمرین تناوبی شدید می­تواند حجم تومور را کاهش دهد و با افزایش پروتئین IGF-1، ژن­های AKT و m TORC1 در میوسیت موش­های مبتلا به سرطان پستان عملکرد قلب را بهبود بخشد.