تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن PAI-1 و رزیستین چربی احشایی در رت‌های مبتلا به سندرم متابولیک

Abstract

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن PAI-1 و رزیستین چربی احشایی در رت­های مبتلا به سندرم متابولیک بود. روش کار: در این تحقیق تجربی، تعداد 32 سر رت نر نژاد ویستار با وزن 20±180 گرم انتخاب و پس از 12 هفته رژیم غذایی پرچرب و ایجاد مدل سندرم متابولیک به طور تصادفی در 4 گروه کنترل، سندرم متابولیک، تمرین تناوبی شدید و سندرم متابولیک + تمرین تناوبی شدید قرار گرفتند. برنامه تمرین تناوبی شامل 5 تا 10 تناوب 1 دقیقه ای دویدن شدید بر روی تردمیل با شدت 80 تا 95 درصد حداکثر سرعت و در تناوب های آهسته با سرعت 55 درصد حداکثر سرعت با شیب صفر تردمیل به مدت 6 هفته اجرا گردید. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری 05/0p< تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که سطوح بیان ژن PAI-1 و رزیستین در موش­های مبتلا به سندرم متابولیک نسبت به سایر گروه­ها بیشتر بود. شش هفته تمرین تناوبی شدید موجب کاهش معنی دار بیان ژن رزیستین و PAI-1 شد (001/0p=). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد که چاق شدن و افزایش بافت چربی احشایی می­تواند میزان بیان ژن رزیستین و PAI-1 را افزایش داده و تمرینات تناوبی شدید میزان آن را کاهش ­دهد