اثربخشی درمان بین فردی فراشناختی بر کاهش ادراک درد و تعارض زناشوییِ زوج‌های در مرحله آشیانه خالی

Abstract

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان بین فردی فراشناختی بر کاهش ادراک درد و تعارض زناشوییِ زوج‌های در مرحله آشیانه خالی می‌باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با گروه کنترل همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوج‌های در مرحله آشیانه خالی در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند بود و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه، ۱۶ زوج در دو گروه ۱۶ نفری به صورت تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه حضوری مداخله آموزشی مبتنی بر رویکرد بین فردی فراشناختی، هفته‌ای یکبار، به مدت 1۲0 دقیقه شرکت و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفتند. شایان ذکر است که شرکت کنندگان به پرسشنامه‌ درد مک گیل ساخته شده توسط ملزاک و پرسشنامه تجدید نظر شده تعارض زناشویی باقری و همکاران به عنوان پیش‌آزمون و سپس پس‌آزمون پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش درمان بین فردی فراشناختی موجب بهبود معنادار میانگین نمرات ادراک درد و تعارض زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است بنابراین نتایج حاکی از کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی در زوج‌های در مرحله آشیانه خالی بود. نتیجه‌گیری: استفاده از رویکرد بین فردی فراشناختی در جهت کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی مفید خواهد بود.