نقش سبک‌های دلبستگی و شفقت به خود در شدت درد مزمن

Abstract

زمینه و هدف: درد مزمن یکی از مشکلات شایع در جوامع صنعتی است. عوامل روان‌شناختی مختلفی می‌توانند در ادراک شدت درد تجربه‌شده نقش داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی سبک‌های دلبستگی و شفقت به خود در تجربه شدت درد است. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی است. جامعه پژوهش کلیه بیماران دارای درد مزمن شهرستان خوی است. 126 نفر به‌طور هدفمند برای پژوهش انتخاب شدند. نمونه انتخاب‌شده، پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی، سبک‌های دلبستگی بزرگسال، فرم کوتاه پرسشنامه شفقت به خود و پرسشنامه شدت درد را تکمیل کردند. داده‌های به‌دست‌آمده با محاسبه ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیره گام‌به‌گام مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: ارتباط معناداری در سطح 001/0 بین سبک‌های دلبستگی، شفقت به خود و شدت درد تجربه وجود داشت. در تحلیل رگرسیون انواع سبک‌های دلبستگی و شفقت به خود 57 درصد از واریانس شدت درد را پیش‌بینی می‌کردند. نتیجه‌گیری: با توجه به نقش انواع سبک‌های دلبستگی و شفقت به خود در پیش‌بینی شدت درد تجربه‌شده پیشنهاد می‌شود در مراکز درمانی مرتبط برنامه‌هایی در حوزه بهبود سبک ارتباطی و آموزش شفقت به خود برای بیماران درد مزمن داشته باشند، تا از آسیب‌ها و مشکلات بیشتر و عود مجدد در جهت ارتقای سلامت روان گامی مؤثر بردارند.