اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و مداخله پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران سندروم روده تحریک‌پذیر دارای اختلال اضطراب فراگیر؛ پیگیری سه ماهه

Abstract

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک­پذیر یکی از شایع­ترین علت­های درد­های مزمن شکمی است، بنابراین هدف بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک­پذیر بود. مواد و روش­ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون/ پس­آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری، بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه کننده در اواخر زمستان 1398 تا اواسط تابستان 1399 به بیمارستان پارسیان و مطب­های متخصصان داخلی شهر تهران بود. 60 نفر بیمار به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد و کنترل (20 نفره) قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه­های شدت سندرم روده تحریک پذیر، شدت علایم گوارشی و پرسشنامه اضطراب و سطح کورتیزول خون جمع­آوری و در نرم افزار SPSS-25 با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تحلیل شد. یافته­ها: هر دو مداخله اثر معناداری بر کاهش شدت سندرم روده تحریک پذیر و علایم گوارشی و سطح کورتیزول خون داشت (01/0 (P<و این اثر در طول دوره پیگیری پایدار بود (01/0 (P>. در خصوص اضطراب تنها مداخله شناختی رفتاری اثر معناداری داشت (01/0 (P<. نتیجه­گیری: مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی و بهداشتی در جهت کاهش شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک­پذیر بکار برده شود.