فراوانی کتواسیدوز دیابتی و هیپوگلیسمی شدید در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک

Abstract

سابقه و هدف: کتواسیدوز دیابتی و هیپوگلیسمی شدید از عوارض حاد شایع و تکرار شونده در دیابت نوع یک است و با مرگ و میر و عوارض زیاد همراه است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی کتواسیدوز دیابتی و هیپوگلیسمی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک می باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر تمامی 480 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک بستری در بیمارستان کودکان قزوین به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. مشخصات دموگرافیک، فصل مراجعه، محل سکونت، وجود دیابت نوع یک در فامیل، نسبت خویشاوندی والدین، علت بستری (هیپرگلیسمی، هیپو گلیسمی و کتواسیدوز دیابتی) و مدت زمان بستری از پرونده ها استخراج و مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: بیشتر بیماران (62/9%) مونث بودند. به ترتیب 46%، 44/4% و 9/6% از بیماران با کتواسیدوز دیابتی، هیپرگلیسمی و هیپو گلیسمی بستری شدند.47/96% از بیماران کتواسیدوز دیابتی شدید داشتند. 49/3% از بیماران کتواسیدوزی با عفونت همراه و 20% از موارد شناخته شده به علت کومپلیانس ضعیف در مصرف انسولین بستری شده بودند. روزهای بستری به طور قابل توجهی در بیماران کتواسیدوزی بیشتر بود (0/00p=). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، بروز عفونت و عدم کمپلیانس در مصرف انسولین علت اصلی بستری در بیماران با دیابت شناخته شده بود که منجر به افزایش روزهای بستری در این بیماران شده بود. آموزش کافی برای تنظیم قند خون منجر به کاهش دفعات بستری می شود.