مقایسه عملکرد و پیامد بالینی سه روش آناستوموز کولورکتال به صورت مستقیم، کنار به انتها و جی پاچ در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم

Abstract

سابقه و هدف: تکنیک های مختلفی برای حفظ رکتوم در رزکسیون قدامی رکتوم (Low Anterior Resection= LAR) و جلوگیری از استومی دائمی وجود دارد. اما برتری این تکنیک ها هنوز مورد بحث است. هدف از این مطالعه، مقایسه عملکرد و پیامد بالینی سه روش آناستوموز کولورکتال، مستقیم، کنار به انتها و جی پاچ در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) ساری می باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه کارازمایی بالینی یک سو کور آینده نگر، تمام 75 بیمار مبتلا به سرطان رکتوم دارای سن بالای 18 سال، با تومور اولیه رکتوم با قابلیت رزکسیون و موقعیت پایین یا میانی رکتوم که در فاصله 4 تا 12 سانتی متری از آنال ورج قرار دارند و در بازه زمانی سال 1396 تا 1397 به بیمارستان امام خمینی ساری ارجاع شدند، بصورت تصادفی و با استفاده از روش بلوک بندی به سه گروه 25 نفری: (گروه: عمل رزکسیون قدامی کولون پایین با آناستوموز مستقیم، گروه دوم: جراحی با جی پاچ کولون و گروه سوم آناستوموز کنار به انتها) تقسیم شدند. پیامد های عملکردی (که توسط معیار وکسنر اندازه گیری شد) و عوارض جراحی در دو گروه مقایسه شد و پیگیری بیماران به منظور بررسی ویژگی های عملکردی آناستوموز انجام شد. یافته­ ها: 60 بیمار شامل 29 زن (48/33%) و 31 مرد آنالیز شدند. میانگین سن کل بیماران 14/91±58/32 سال بود. میانگین طول عمل جراحی، میانه بستری در بیمارستان و میانه خونریزی در بیمارانی که تحت عمل با آناستوموز پاچ قرار گرفتند به ترتیب 14/21±178/65 دقیقه، چهار روز و 500 میلی لیتر بود. هیچ عارضه مرتبط با جراحی در گرو های سه گانه دیده نشد. معیار وکسنر برتری بیمارانی که تحت عمل با آناستوموز پاچ قرار گرفته اند را در متغیر های فراوانی دفع روزانه، نشت مدفوع و احساس دفع اورژانسی در مقایسه با دو گروه دیگر نشان داد (0/001p<، 0/005p<، 0/022p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص های عملکردی بیماران مبتلا به سرطان رکتوم در افرادی که تحت آناستوموز جی پاچ قرار می گیرند در مقایسه با روش های کنار به انتها و انتها به انتها بهتر است.