بررسی دقت تشخیصی پروتوکل‌های رایج تصویربرداری تشدید مغناطیسی در آسیبهای مفصل زانو با یافته‌های آرتروسکوپی

Abstract

سابقه و هدف: آرتروسکوپی تشخیصی یک روش تهاجمی و گران قیمت است که برای تشخیص پارگی منیسک زانو استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه یافته‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی(MRI) در اختلالات داخلی زانو در مقایسه با آرتروسکوپی است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی با رویکرد تشخیصی، در مجموع 59 بیمار بین ماه دی سال 1398 تا شهریور 1399 با معیار ورود سن حداقل18 و حداکثر 60 سال و کاندید جراحی آرتروسکوپی در مراکز درمانی استان مازندران مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش دقت، حساسیت و ویژگی گزارش MRI با استفاده از یافته‌های آرتروسکوپی بعنوان استاندارد طلایی محاسبه شد. داده‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: در این مطالعه 59 بیمار در محدوده سنی 18 تا 60 سال (8/2 ± 33/2 سال) از سه مرکز درمانی استان مازندران مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد 84/7 درصد مرد و 15/3 درصد زن بودند. حساسیت، ویژگی و دقت MRI در مراجعه به آرتروسکوپی برای پارگی رباط صلیبی قدامی به ترتیب 97/7 ، 93/7و 96/7 درصد و برای پارگی منیسک داخلی به ترتیب 93/2، 87/2، 88 درصد بود و برای پارگی منیسک خارجی به ترتیب 44/4، 79/1، 71/2 درصد گزارش شد. استنتاج: استفاده از MRI برای تشخیص آسیب دیدگی‌های رباط صلیبی قدامی زانو روشی بسیار موثر و قابل اطمینان است که می‌تواند جایگزین مناسبی برای آرتروسکوپی تشخیصی باشد. تصویربرداری MRI برای تشخیص آسیب‌دیدگی‌های بخش خلفی منیسک لترال زانو دارای حساسیت و دقت متوسطی است.