علائم روان‌شناختی و شاخص‌های بالینی در بیماران با و بدون خواب‌آلودگی مبتلا به تشنج‌های صرعی و غیرصرعی

Abstract

زمینه خواب و تشنج‌ به روش‌های مختلفی می‌توانند یکدیگر را تحت تأثیر قرار دهند. در این میان، اختلالات خواب از مهم‌ترین شکایات بیماران مبتلا به تشنج‌های صرعی و غیرصرعی است که موجب پیامدهای مختلف سلامت می‌شوند. هدف هدف از مطالعه حاضر بررسی علائم روان‌شناختی و شاخص‌های بالینی در بیماران واجد و فاقد خواب‌آلودگی مبتلا به تشنج‌های صرعی و غیرصرعی است. مواد و روش‌ها پژوهش حاضر یک تحقیق بنیادی و از نوع توصیفی (علّی ـ مقایسه‌ای) بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی بیماران با تشنج‌های صرعی (تمپورال و ژنرالیزه) و غیرصرعی سایکوژنیک شهر شیراز بود. 68 بیمار (در دو گروه واجد و فاقد خواب‌آلودگی) به عنوان نمونه از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و با سیاهه جمعیت‌شناختی و بالینی، مقیاس خواب‌آلودگی استنفورد، پرسش‌نامه‌ افسردگی و اضطراب بک، استرس ادراک‌شده، اختلال خلقی، مقیاس تشخیصی طیف دوقطبی، ارزشیابی کلی از شدت صرع و ارزشیابی کلی ناتوانی مستقیماً مرتبط با تشنج‌ها ارزیابی شدند. داده‌ها توسط تحلیل کوواریانس تک‌متغیره، آزمون دقیق فیشر و آزمون یومن ویتنی تحلیل شدند. یافته‌ها تحلیل‌ها نشان دادند که بیماران دچار تشنج واجد خواب‌آلودگی، سطوح بالاتری از افسردگی، اضطراب و استرس را نسبت به بیماران فاقد خواب‌آلودگی گزارش می‌کنند (0/05 >P). همچنین، بیماران واجد خواب‌آلودگی بیش از همتایان خود از علائم اختلال دوقطبی I و II در رنج بوده و شدت بیماری و ناتوانی برگرفته از تشنج‌ها را وخیم‌تر ارزیابی می‌کنند (0/05 >P). نتیجه‌گیری خواب‌آلودگی در بیماران واجد تشنج‌های صرعی و غیرصرعی با افزایش علائم روان‌شناختی و شدت بیماری مرتبط است.