نقش آنتی بیوفیلمی تریکلوزان بر جدایه های استرپتوکوکی واجد سورتاز A در کنترل پوسیدگی دندان

Abstract

مقدمه یکی از رایج‌ترین مشکلات دوران کودکی، پوسیدگی دندان بوده و استرپتوکوکوس موتانس رایج‌ترین باکتری عامل عفونت دندان است. این مطالعه با هدف بررسی اثر تریکلوزان بر تشکیل بیوفیلم ناشی از فعالیت آنزیم سورتازA استرپتوکوکی در کنترل پوسیدگی دندان انجام شد. مواد و روش­‌ها در این مطالعه تجربی، 150 نمونه از سطح بوکال و لینگوال دندان‌های خلفی دانش‌آموزان دبستانی در گرگان، طی سال 1398 گرفته شد. سویه‌های استرپتوکوکوس موتانس با استفاده از تست‌های میکروبیولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی شدند. ژن SrtA با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) با آغازگرهای اختصاصی شناسایی شد. حداقل غلظت مهاری تریکلوزان بر جدایه‌ها به روش میکرودایلوشن براث تعیین شد. تشکیل بیوفیلم و اﺛﺮات ﺿﺪ ﺑﯿﻮﻓﯿﻠﻤﯽ تریکلوزان به روش ﻣﯿﮑﺮوﺗﯿﺘﺮ ﭘﻠﯿﺖ اﺻﻼح ﺷﺪه ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ. یافته‌­ها فراوانی استرپتوکوکوس موتانس 3/15 درصد بود که 87٪ آن‌ها قادر به تولید بیوفیلم بودند. 19 جدایه (6/82%) واجد ژن srtA شناسایی شد. حداقل غلظت مهاری تریکلوزان که رشد50% جدایه‌ها را مهارکرد (MIC50)، 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود که 8 برابر کمتر از غلظت لازم برای مهار رشد 90 درصد جدایه‌ها بود (MIC90=64μg/ml)، به طوری که 90% جدایه‌ها فاقد توانایی تشکیل بیوفیلم در غلظت MIC بودند. نتیجه‌­گیری نتایج نشان داد که بین حضور سورتاز A و تشکیل بیوفیلم باکتریایی ارتباط وجود دارد و تریکلوزان اثر ضد بیوفیلمی خوبی را در شرایط آزمایشگاهی نشان داد.