تضاد آب و راهبردهای مدیریت آن در بین استفاده‌کنندگان از چاه‌های آب مشترک: مورد مطالعه کشاورزان شهرستان‌ بهار در استان همدان

Abstract

مقدمه: اگرچه تنش بر سر آب افزایش یافته است، اما احتمال بروز تضاد درباره منابع آب مشترک بیشتر است. تحقیق حاضر با هدف بررسی تضاد آب و روش­های مدیریت آن در بین کشاورزان انجام گرفت.روش­: این تحقیق با روش توصیفی-پیمایشی انجام شد. ابزار جمع­آوری داده­ها، پرسشنامه بود که روایی آن با مراجعه به اساتید دانشگاه تأئید گردید. جمعیت موردمطالعه، کشاورزان شهرستان بهار در استان همدان بودند که از چاه­های آب مشترک برای تأمین آب کشاورزی استفاده می­­کردند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه برابر 214 نفر برآورد گردید که با روش نمونه­گیری ساده تصادفی انتخاب شدند.یافته­ها: یافته­های پژوهش نشان داد در دامنه امتیاز 1 تا 5، "خشکسالی" و "افزایش تعداد کشاورزان" به ترتیب با میانگین 56/3 و 45/3، از دلایل اصلی ایجاد تضاد آب کشاورزی می­باشند. همچنین اولویت­ روش­های کاهش تضاد آب مربوط به مشارکت کشاورزان در مدیریت آب چاه­­های کشاورزی و مذاکره با آنان پیرامون آب بود. نتایج نشان داد در مقیاس با دامنه 13 تا 65، تضاد ادراک‌شده پیرامون آب کشاورزی با میانگین 51/38 در حد متوسط بود و با افزایش فاصله مزرعه از چاه آب، مساحت زمین کشاورزی اجاره­ای و همچنین درآمد سالانه از فعالیت­های غیر کشاورزی، ادراک و احساس کشاورزان از تضاد آب کشاورزی افزایش می­یافت. در مقابل، با افزایش مساحت زمین کشاورزی ملکی و میزان درآمد حاصل از کشاورزی، ادراک و احساس کشاورزان از تضاد آب کشاورزی کمتر می­شد. بیشترین استفاده کشاورزان برای مدیریت تضاد آب از راهبرد «کنترل» بود. از این نظر، راهبرد «راه­حل­گرایی» و راهبرد «عدم مقابله» به ترتیب در اولویت­های بعدی قرار داشتند.نتیجه­گیری: لازم است سیاست­های مناسب برای محافظت از کشاورزان در هنگام خشکسالی به منظور کاهش تضاد آب دنبال شود. کسب درآمد از طریق فعالیت­های غیرکشاورزی به تنهایی نمی­تواند ادراک کشاورزان از تضاد آب را کاهش دهد و افزایش درآمد کشاورزان از کشاورزی برای کاهش تضاد آب مورد نیاز است. برگزاری جلسات گفتگو و تعامل بین کشاورزان می­تواند به تحلیل دلایل تضاد آب کشاورزی و یافتن روش­های مناسب برای کاهش آن کمک نماید.