طراحی الگوی استعدادیابی ورزشکاران کاراته‌کار مبتنی بر الگوریتم‌های هوش مصنوعی

Abstract

باوجود اهمیت استعدادیابی برای رشته­‌های ورزشی، مستندات مرتبط با استعدادیابی در کاراته بسیار اندک است. هدف از انجام این مطالعه طراحی الگوی استعدادیابی ورزشکاران کاراته‌­کار مبتنی بر الگوریتم‌­های هوش مصنوعی است. آزمودنی‌­ها به‌صورت نمونه‌­گیری در دسترس به دو گروه کاراته­‌کاران نوجوان نخبه (19 نفر) و غیر کاراته­‌کاران (20 نفر) تقسیم شدند. برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی مبتنی بر پیشینه تحقیق انتخاب و اندازه­‌گیری شد. از آزمون شاپیرو-ویلک برای تعیین نرمال بودن توزیع داده‌­ها استفاده شد. برای کاهش حجم داده­ها و تعیین مهم­ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی، روش آماری آنالیز مؤلفه­‌های اصلی (PCA) به‌کاربرده شد. سپس در مدل­سازی از الگوریتم شبکه­‌های عصبی با سه لایه ورودی (10 نرون)، میانی (7 نرون) و خروجی (2 نرون) استفاده شد. نتایج نشان داد که مهم­ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی کاراته­کاران نوجوان نخبه به ترتیب چربی زیرپوستی سینه­ای، قد، پرش، تعادل ایستا، قدرت نسبی پنجه دست، محیط سینه، محیط مچ پا، چربی زیرپوستی شکم و طول ظاهری پا هستند. همچنین درصد طبقه­بندی صحیح و حساسیت داده­ها بالا و به ترتیب 87٪ و 85٪ بود. با توجه به یافته­ها می­توان از این الگوی پیشنهادی هوشمند برای استعدادیابی کاراته­‌کاران در کنار سایر روش­ها استفاده کرد.