ارزیابی میزان توافق یافته‌های سابجکتیو و آبجکتیو رفرکشن در افراد نزدیک‌بین مراجعه‌کننده به کلینیک رزمجومقدم شهر زاهدان در سال 1397

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: به تعیین مقدار خطای انکساری چشم، به‌عنوان یکی از اجزای اساسی مراقبت‌های بینایی، رفرکشن اطلاق می‌شود. با توجه به نبود امکانات لازم برای معاینه در برخی مناطق محروم و شیوع بالای نزدیک‌بینی، این پژوهش باهدف برآورد و مقایسه میزان توافق سه روش سابجکتیو و آبجکتیو رفرکشن (اتورفرکشن و رتینوسکوپی) انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی بر روی 80 فرد (160 چشم) نزدیک‌بین مراجعه‌کننده به کلینیک رزمجو مقدم زاهدان از اردیبهشت تا تیر سال 1397 با روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. تیزبینی افراد واجد معیارهای ورود به مطالعه، ابتدا با چارت اسنلن با و بدون کارکشن انداز‌ه‌گیری گردید و سپس عیب انکسار به روش سابجکتیو رفرکشن با استفاده از تریال فریم و آبجکتیو رفرکشن به کمک دستگاه اتورفرکشن و رتینوسکوپ تعیین شد. میزان توافق پارامترهای قدرت‌های اسفر و آستیگمات و محور آستیگمات میان سه روش با استفاده از شاخص ضریب همبستگی دورن-رده‌ای محاسبه گردید. مقدار P کمتر از 5 درصد به‌عنوان سطح معناداری در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد 1/4±0/23 سال بود. بیشتر افراد نمونه را خانم‌ها (70 درصد) تشکیل می‌دادند. هم‌چنین اکثر آن‌ها دانشجو (5/87 درصد) بودند. شرکت‌کنندگان به‌طور متوسط، روزانه 8/2±0/6 ساعت کار نزدیک چشمی داشتند. نتایج نشان داد که میزان توافق بین سه روش در سنجش قدرت اسفریکال عیوب انکساری، قدرت و محور سیلندر به ترتیب برابر با 99 درصد، 89 درصد و 69 درصد برآورد گردید که ازلحاظ آماری معنادار بود (001/0>P). هم‌چنین میانگین قدرت اسفر با روش اتورفرکشن نسبت به سابجکتیو رفرکشن و رتینوسکوپ منفی‌تر برآورد شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، شیوع بالای نزدیک‌بینی و وجود محرومیت‌ها در مناطق مختلف استان سیستان و بلوچستان، برای ارزیابی میزان عیوب انکساری با توجه به امکانات موجود، می‌توان روش سابجکتیو رفرکشن را به‌عنوان روشی جایگزین برای روش‌های آبجکتیو رفرکشن استفاده نمود.