تاثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر وزن قلب و برخی از شاخص های فعالیت الکتریکی قلب در رت های نر نژاد ویستار دیابتی شده با STZ

Abstract

مقدمه: یک فاکتور خطر برای بیماری قلبی، دیابت نوع2 می باشد که در مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی-عروقی سهم عمده ای دارد، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر برخی از شاخص های فعالیت الکتریکی قلب در رت های نر دیابتی می باشد. روش بررسی: تعداد 40 سر موش نر نژاد ویستار ( 20±250گرم) با محدوده سنی 8-10 هفته ای به صورت تصادفی به پنج گروه دیابت تمرین(D+EX)، دیابت+تمرین+امپاگلیفلوزین(D+EX+EMP)، دیابت+امپاگلیفلوزین(D+EMP)، دیابت کنترل (DC) و گروه کنترل(CONTROL) تقسیم و در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند، گروه های (D+EX) و (D+EX+EMP) به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته به تمرین استقامتی پرداختند.گروه های(D+EX+EMP) و (D+EMP) نیز به همان مدت و بصورت روزانه امپاگلیفلوزین از طریق گاواژ دریافت کردند. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل، رت ها بیهوش شدند و الکتروکاردیوگرام(ECG) ثبت و سپس بافت قلب جدا و تشریح گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های آماری آنوای یک طرفه و کروسکال والیس و آزمون‌های تعقیبی توکی، جیمز-هوئل،تمهنز، دان و دانتز استفاده شد. نتایج: میانگین وزن و گلوکز خون در ابتدای مطالعه، در 5 گروه تفاوت معنی داری نداشت اما پس از پایان پروتکل، تغییر معنی داری در وزن ، وزن قلب، گلوکز سرم ،زمان QRS ،فاصلهQT ، QTc و ارتفاع ST رت ها مشاهده شد. نتیجه‏گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات ورزشی استقامتی، مصرف داروی امپاگلیفلوزین می توانند از طریق بازسازی بر جریان هدایت الکتریکی قلب رت‌های دیابتی تاثیر مثبت داشته دارند.