ارزیابی ارگونومیکی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرستاران با استفاده از روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی

Abstract

مقدمه: اختلالات اسکلتی – عضلانی و استرس شغلی یکی از مهمترین دغدغه ‌ های کارکنان در سازمان ‌ ها و به خصوص بیمارستان ‌ ها می ‌ باشند. هدف از این مطالعه تعیین ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی با روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصيفي- تحليلي که از لحاظ زمانی، مقطعی بود؛ 218 نفر از پرستاران شاغل در دو بیمارستان شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. جمع ‌ آوری داده ‌ ها با استفاده از پرسشنامه ‌ های دموگرافیک، نوردیک و پرسشنامۀ استاندارد استرس شغلی HSE و ارزیابی ریسک فاکتورهای ارگونومی در بین پرستاران با استفاده از روش QEC انجام گردید. برای آنالیز داده ‌ ها از نرم ‌ افزار آماری SPSS 21 ، آزمون ‌ های آماري ضريب همبستگي پيرسون و آنالیر واریانس یک ‌ طرفه استفاده شد. نتایج : میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در بین پرستاران 93/83% به ‌ دست آمد، 78/58% پرستاران در سطح ریسک بسیار بالا و 45/32% در سطح ریسک بالا ابتلا به اختلالات قرار داشتند و 38/63% آنان دارای استرس شغلی زیاد بودند. نمره نهایی QEC با استرس شغلی دارای رابطه معنادار و غیر ‌ مستقیم بود. نتیجه‌گیری: با افزایش نمره QEC، نمره استرس کاهش یافت که به معنای شرایط نامطلوب و استرس ‌ زای پرستاران می ‌ باشد علاوه بر اینکه باید اقدامات اصلاحی ارگونومیگی هر چه سریع ‌ تر انجام شود؛ برنامه ‌ های مداخلاتی مناسبی نیز به منظور افزایش سطح آگاهی پرستاران در جهت دستیابی به راه ‌ حل ‌ های بهینه برای پیشگیری یا کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی و استرس شغلی تدوین و اجرا گردد.