بررسی آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون ترکیب‌های مختلف آبشکن‌های سری نفوذناپذیر

Abstract

اصلاح مسیر رودخانه به‌منظور کنترل سیلاب، جلوگیری از فرسایش بستر، تثبیت و حفاظت دیواره‌ها و همچنین تنظیم عرض رودخانه از جمله اهدافی هستند که در استفاده از آبشکن در نظر گرفته می‌شود. آبشکن‌های متداول دارای شکل‌های هندسی ساده، L و T هستند. این پژوهش در راستای بهینه کردن ترکیب‌های مختلف آبشکن‌های سری در جهت کاهش آبشستگی انجام شده‌است. آبشکن‌های نفوذناپذیر با اشکال هندسی مختلف به‌صورت سری 3 تایی در ترکیب‌های متفاوت تحت شرایط U/Ucr≈1 مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفتند. آبشکن اول در همه ترکیب‌ها T شکل بوده است. نتایج نشان داد برای آبشکن اول، در 10% زمان تعادل، بیش از 90% آبشستگی نهایی اتفاق می‌افتد. بهترین حالت از نظر متوسط عمق آبشستگی در هر سه موقعیت، ترکیب (T L T) است که در حدود 4/1 برابر عمق جریان فرسایش دارد. همچنین از دیدگاهی دیگر بهترین عملکرد در کل محدوده مورد حفاظت آبشکن‌ها با توجه به حجم فرسایش مربوط به ترکیب (T I I)می‌باشد که دارای حداقل حجم آبشستگی در حدود 70% بیشترین حجم فرسایش در ترکیب‌های دیگر است. در طراحی باید بهترین حالت با در نظر گرفتن اهداف جهت بهره‌برداری و شرایط اقتصادی بهینه استفاده شود.