بررسی تاثیر استرس شغلی بر استرس اکسیداتیو در پرستاران بیمارستان منتخب شهر سنندج

Abstract

زمینه و هدف: پرستاری جزء مشاغل پراسترس است. استرس ‌شغلی، منجر به تشکیل بیش‌ از حد رادیکال‌های آزاد می‌شود، هنگامی‌که توازن بین تولید رادیکال آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها مختل شود، استرس اکسیداتیو رخ می‌دهد. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر استرس‌شغلی بر استرس اکسیداتیو در پرستاران در بیمارستان منتخب شهر سنندج می‌باشد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی–تحلیلی از نوع مقطعی است. با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه ۴۶ نفر از پرستاران و ۴۶ نفر از پرسنل اداری بیمارستان وارد مطالعه شدند. پس از جمع‌آوری اطلاعات دموگرافیک، ارزیابی استرس ‌شغلی از طریق پرسشنامه استرس‌شغلی Osipow، تهیه نمونه‌های خونی و اندازه‌گیری فعالیت آنزیمی سوپر اکسیداز دیسموتاز (SOD)، مالون دی‌آلدئید (MDA) و کاتالاز (CAT) انجام گرفت. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS.16 انجام شد. یافته‌ها: بین میزان استرس شغلی در گروه پرستاران و پرسنل اداری تفاوت معنی‌دار وجود داشت (P<0/05). بررسی پارامترهای استرس‌اکسیداتیو اختلاف معنی‌داری را بین دو گروه برای آنزیم‌های SOD (0/083(P= و MDA (0/0578(P= و CAT (0/0592(P= شان نداد. همچنین استرس بر سطح SOD، MDA و CAT با تعدیل متغیرگروه تأثیر نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌­های پژوهش، استرس ‌شغلی بر پارامترهای سنجش استرس اکسیداتیو تاثیر نداشت. همچنین پارامترهای سنجش استرس اکسیداتیو با تعدیل متغیر استرس، در دو گروه تفاوت معنی‌­داری را نشان ندادند. این نتایج ممکن است به دلیل اینکه سطح استرس در دو گروه به گونه‌­ای باشد که افراد هنوز به مرحله فرسودگی نرسیده باشند، سازگاری افراد با استرس و جوان­تر بودن گروه پرستاران باشد. لذا پژوهش­‌های بیشتر در این زمینه لازم است.