اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر باورهای اختلال خوردن، ناگویی هیجانی و کاهش وزن در زنان دارای اضافه وزن

Abstract

پیش­ زمینه و هدف: در سال های اخیر چاقی و اضافه وزن به یک تهدید مهم بهداشت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر باورهای اختلال خوردن، ناگویی هیجانی و کاهش وزن در زنان دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش­ها: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری شامل زنان دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه در شهر ارومیه در سال 1398 بود. آزمودنی ها با استفاده از ملاک های ورود غربال شدند. از بین آ­ن ها نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره جای گرفتند. برای گروه آزمایش، آموزش روان­درمانی مثبت­نگر در 8 جلسه 1ساعته براساس دستورالعمل سلیگمن و رشید (2008) ارائه شد، در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل محاسـبه تـوده بـدنی،که با تقسیم وزن (برحسب کیلوگرم) بر مجذور قد (برحسب متر) اندازه گیری شد، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو ( TAS-20) و پرسشنامه باورهای اختلال خوردن (EDBQ) بود. یافته­ها: نتایج حاکی از تاثیر معنادار روان درمانی مثبت نگر بر کاهش وزن، باورهای اختلال خوردن و ناگویی هیجانی در زنان دارای اضافه وزن بود. بحث و نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می­توان برای کاهش وزن، باورهای اختلال خوردن و ناگویی هیجانی از روان درمانی مثبت نگر استفاده کرد. لذا به درمانگران پیشنهاد می گردد که این مداخله در درمان اضافه وزن و چاقی به کار گرفته شود.