مقایسه ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی‌ثباتی بالینی ستون فقرات کمری

Abstract

سابقه و هدف: ریتم کمری-لگنی، حرکت هماهنگ ستون فقرات کمری و هیپ حین خم‌شدن و برگشت از خم‌شدن تنه است و یکی از نشانه‌های بالینی کمردرد محسوب می‌شود. با این حال الگوهای ریتم کمری-لگنی در بیماران مبتلا به کمردرد متناقض است. برای روشن‌شدن الگوی ریتم کمری-لگنی، مطالعه زیرگروه‌های همگن بیشتر بیماران مبتلا به کمردرد ضروری است. بنابراین، این مطالعه با هدف مقایسه ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی‌ثباتی بالینی ستون فقرات کمر انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 44 نفر (22 فرد سالم و 22 بیمار مبتلا به بی‌ثباتی ستون فقرات کمری) شرکت کردند. متغیرهای حرکتی هنگام خم‌شدن تنه و برگشت از خم‌شدن به‌وسیله سیستم آنالیز حرکت Qualisys ثبت شد. زاویه خم‌شدن هیپ، زاویه خم‌شدن کمر و ریتم کمری-لگنی در هر 25 درصد فاز خم‌شدن و بازگشت از خم‌شدن تحلیل آماری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مربع کای و تی مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: در چارک دوم حرکت خم‌شدن تنه، زاویه خم‌شدن ستون فقرات کمری در بیماران مبتلا به بی‌ثباتی بالینی ستون فقرات کمری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (016/0P=). زاویه خم‌شدن هیپ در بیماران مبتلا به بی‌ثباتی بالینی ستون فقرات کمری نسبت به گروه کنترل کمتر بود (011/0P=). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی‌ثباتی بالینی ستون فقرات متفاوت است.