نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصوفی محمودی, احمدfa_IR
dc.contributor.authorشمس‌الدین, عرفانfa_IR
dc.contributor.authorمسگرپور, بیتاfa_IR
dc.contributor.authorآخوندزاده, شاهینfa_IR
dc.contributor.authorکبیری, پیامfa_IR
dc.date.accessioned1400-12-10T21:52:31Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-03-01T21:52:31Z
dc.date.available1400-12-10T21:52:31Zfa_IR
dc.date.available2022-03-01T21:52:31Z
dc.date.issued2021-10-01en_US
dc.date.issued1400-07-09fa_IR
dc.identifier.citationصوفی محمودی, احمد, شمس‌الدین, عرفان, مسگرپور, بیتا, آخوندزاده, شاهین, کبیری, پیام. (1400). بررسی وضعیت پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران از لحاظ جنسیت: یک مطالعه علم‌سنجی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 79(7), 546-555.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-11364-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/847482
dc.description.abstractزمینه و هدف: تفاوت‌های جنسیتی در شاخص‌های علم‌سنجی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها و موسسات علوم پزشکی کشور بررسی شد. روش بررسی: مشخصات هیات علمی علوم پزشکی ایران در سامانه علم‌سنجی وزارت بهداشت (isid.research.ac.ir) در تاریخ ۲۲ خرداد ۱۴۰۰ بررسی شد. داده‌های استخراج شده با استفاده از نرم‌افزار آماری R v4.0.1 (R Core Team, R Foundation for Statistical Computing, Vienna, Austria. http://www.r-project.org) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: در مجموع ۲۱۰۶۴ عضو هیات علمی در ۷۷ دانشگاه و موسسه علوم پزشکی کشور شناسایی شدند که 4/57% از آن‌ها مرد بودند. تعداد مردان در ۶۲ دانشگاه و موسسه بیش از تعداد زنان بود. تعداد مردان در همه رتبه‌های آموزشی به‌جز رتبه مربی بیش از تعداد زنان بود. در هر دو جنسیت، بیش‌ترین اعضای هیات علمی استادیار بودند. مقالات و استنادات مردان بیشتر از زنان بود. در میان ۱۷۸۹ عضو هیات علمی با صفر مقاله، 4/50% مرد بودند. ۱۵۴ نفر در فهرست پژوهشگران، 1% پر استناد برتر نظام رتبه‌بندی جهانی ESI در دنیا بودند که اکثریت این افراد مرد بودند (5/80%). میانه تمام شاخص‌های علم‌سنجی مورد بررسی در مردان بیش‌تر از زنان بود. مردان دارای تعداد مقالات، تعداد استنادات، h-index، استناد به‌‌ازای مقاله، درصد مقالات بین‌المللی و نویسندگان همکار بیش‌تری بودند، با این‌ حال، زنان خود استنادی کم‌تری داشتند (56/1% در مقابل 51/2%). در همه رتبه‌های علمی، مردان شاخص بالاتری داشتند. تنها استثنا خود استنادی دانشیاران بود که در آن خود استنادی زنان بالاتر از مردان بود (5/3 در مقابل 3/3). نتیجه‌گیری: بین اعضای هیات علمی علوم پزشکی کشور در سال ۱۴۰۰ تفاوت‌هایی براساس جنسیت دیده شد به این‌صورت که شاخص‌های علم‌سنجی در مردان هیات علمی علوم پزشکی در ایران نسبت به زنان بالاتر گزارش شد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectعملکرد علمیfa_IR
dc.subjectپژوهش‌های علوم پزشکیfa_IR
dc.subjectعلم‌سنجیfa_IR
dc.subjectتفاوت‌های جنسیfa_IR
dc.subjectایران.fa_IR
dc.titleبررسی وضعیت پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران از لحاظ جنسیت: یک مطالعه علم‌سنجیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات روان ‌پزشکی و روان‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume79
dc.citation.issue7
dc.citation.spage546
dc.citation.epage555


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد