شیوع آسم در کودکان ایرانی: یک مطالعه متآنالیز و متارگرسیون

Abstract

زمینه و هدف: آسم شایعترین بیماری مزمن دوران کودکی است و در طی سه دهه گذشته در سطح جهانی روند روبه رشدی را داشته است. مطالعات انجام گرفته در این زمینه در کشور، شیوع‌های متفاوت و غیرهمراستایی را نشان می‌دهند، از این‌رو این مطالعه قصد دارد تا با مروری متاآنالیز شیوع کلی آسم در کودکان ایرانی را تعیین نماید. روش بررسی: مطالعه حاضر با روش متاآنالیز در فروردین 1380 تا اسفند 1397 انجام شده است. مقالات مرتبط با موضوع از طریق جستجو در پایگاه‌های Scopus, ScienceDirect, magiran, SID, Medline (PubMed) وGoogle Scholar به‌دست آمد که برابر 896 مقاله بود. متعاقباً، تعداد مقالات با شرایط اولیه ورود به مطالعه، به 274 مقاله تقلیل یافتند. در نهایت پس از حذف 236 مقاله غیرمرتبط و حذف پنج مقاله در آزمون ثانویه، 33 مقاله وارد فرآیند متاآنالیز شدند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 بررسی شد. یافته‌ها: در بررسی 33 مطالعه و تعداد 97205 نفر در بازه سنی 16-1 سال، شیوع کلی آسم در کودکان بر اساس متاآنالیز 1/5% (5/6%-4 =95%CI) به‌دست آمد. بیشترین شیوع آسم در کودکان بابل با 19% (3/20%-8/17 =95%CI) در سال 2014 و کمترین شیوع آسم در کودکان اصفهان با 7/0% (1/1%-5/0 =95%CI) در سال 2001 به‌‌دست‌ آمد. همچنین با افزایش سال انجام تحقیق و حجم نمونه به‌ترتیب شیوع آسم در کودکان افزایش و کاهش می‌یابد که اختلافات از نظر آماری معنادار بود. نتیجه‌گیری: شیوع آسم در کودکان ایرانی نسبت به شیوع این بیماری در کودکان کشورهای توسعه یافته در محدوده پایین‌تری قرار دارد.