بررسی نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل استرازی آنزیم پاراکسوناز 1 و فراوانی ‎‎تغییرات نوکلئوتید‎-N آنزیم ‎استیل ترانسفراز 2 در بیماران مبتلا به پارکینسون: مطالعه مورد –شاهدی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی است و بعد از آلزایمر دومین بیماری تحلیل برنده­ی عصبی محسوب می­شود. آنزیم پاراکسوناز 1 یک آنزیم آنتی‌اکسیدان با دو فعالیت پاراکسونازی و آریل استرازی هست که تغییر فعالیت و غلظت این آنزیم می­تواند در ایجاد بیماری پارکینسون نقش داشته باشد. آنزیم­های N-استیل­ترانسفراز نقش مهمی را در سم­زدایی ارگانوفسفات­ها بر عهده دارند که در بین آن‌ها آنزیم N-استیل ترانسفراز 2 نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه بررسی نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل­استرازی آنزیم پاراکسوناز و فراوانی تغییرات نوکلئوتید آنزیم N-استیل ترانسفراز 2 در بیماران مبتلا به پارکینسون می­باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مورد- شاهدی درمجموع 80 مورد (40 بیمار مبتلا به پارکینسون و 40 نمونه کنترل) مطالعه شدند. تغییرات نوکلئوتید N-استیل ترانسفراز 2 با روش PCR-RFLP با استفاده از آنزیم­های محدودالاثر مربوطه بررسی شدند. سطح سرمی پاراکسوناز 1 با استفاده از روش الیزا و فعالیت آنزیم پاراکسوناز 1 با اسپکتروفتومتری تعیین شد. یافته‌ها: نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل استرازی بین دو گروه تفاوت معنی­داری نشان نداد (0.05<p). اختلاف معنی­داری در فراوانی ژنوتیپ­های تغییرات نوکلئوتید m1 بین دو گروه کنترل و بیمار مشاهده شد (p<0.05)، ولی فراوانی ژنوتیپ­های تغییرات نوکلئوتید m1 و m2 بین دو گروه کنترل و بیمار اختلاف معنی­داری را نشان نداد (p> 0.05). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ممکن است از بین سه تغییر نوکلئوتید آنزیم N -استیل ترانسفراز 2، تغییرات نوکلئوتید m1 و همچنین کاهش سطح سرمی و فعالیت پاراکسوناز 1 می­تواند در پاتوژنز و ایجاد بیماری پارکینسون نقش داشته باشند.