نقش تمرین قدرتی با رویکرد کاهش جریان خون موضعی در رشد سلول عضله اسکلتی

Abstract

مقدمه: برای تشدید اثرات تمرینی در ورزشکاران از روش‌های مکمل مختلف استفاده می‌شود. از جمله مسیرهای سیگنالی شناخته شده مرتبط با هایپرتروفی عضلانی، ERK1/2 است. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ‌دهی پروتئین‌ ERK1/2 و سازگاری‌های مورفولوژیک عضلانی به یک دوره تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون موضعی بود. روش بررسی: 20 سر رت نر نژاد ویستار سالم و بدون سابقه بیماری (سن 5 هفته و میانگین وزنی 7±120 گرم) به چهار گروه مساوی کنترل، کنترل با محدودیت جریان خون، تمرین قدرتی و تمرین قدرتی با محدودیت جریان خون تقسیم شدند. گروه قدرتی به مدت ۸ هفته با تواتر ۳ جلسه در هفته به تمرین اسکوات پرداختند. محدودیت جریان خون با استفاده از کاف با عرض mm16 و طول mm90 انجام گرفت. جهت انجام آزمایش‌های ایمونوهیستوشیمی ERK1/2 و مطالعات بافتی، عضله چهارسر رانی پای چپ برداشته شد. تحلیل داده‌ها با آزمون‌ آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0≥α انجام شد. یافته‌ها: در گروه تمرین قدرتی، بیان ERK1/2 عضله چهارسر رانی افزایش یافت که این تغییر در گروه‌های دارای محدودیت جریان خون کاهشی بود (05/0>p). در دو گروه تمرین قدرتی (با و بدون محدودیت جریان خون) قطر عضله چهارسر رانی افزایش یافت (05/0>p) و همچنین تعداد تار عضله به طور معنادار افزایش یافت (05/0>p). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین قدرتی موجب بیان ERK1/2 می‌شود که همسو با افزایش رشد عضله اسکلتی است. احتمالاً تمرین‌های قدرتی همراه با محدودیت جریان خون، هایپرتروفی عضلانی بیشتری را رقم می‌زنند. با وجود این چنین تأثیراتی از تعامل تمرین و محدودیت جریان خون بر بیان ERK1/2 مشاهده نشد.