بررسی تأثیر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین‌های GLUT4 و HDAC5 در عضله تند انقباض موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

سابقه و هدف: ورزش و دیابت اثرات مخالفی بر پروتئین GLUT4 دارند اما سازوکار آن به­طور کامل در دیابت بررسی نشده است. هدف این پژوهش بررسی اثر شش هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین­های GLUT4 و HDAC5 در عضله extensor digitorum longus (EDL) موش­های صحرایی دیابتی بود. مواد و روش­ها: تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن: 4/9±245 گرم) به­طور تصادفی به­چهار گروه کنترل، تمرین، دیابت و دیابت-تمرین تقسیم شدند. در سن 8 هفتگی، دیابت به­وسیلۀ تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تمرین استقامتی با شدت متوسط و پیشرونده به­مدت 6 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل، موش­ها تشریح و بافت عضلهEDL استخراج گردید. محتوی GLUT4 و HDAC5 به­روش الایزا اندازه­گیری شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون آنالیز واریانس یک­راهه در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد بین گروه­های کنترل و دیابت (0005/0= p)، دیابت-تمرین و دیابت (0005/0= p) و تمرین و دیابت (0005/0= p) تفاوت معناداری در سطوح GLUT4 وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که بین گروه­های کنترل و تمرین (138/0= p)، دیابت-تمرین و دیابت (229/0= p) و تمرین و دیابت (306/0= p) تفاوت معناداری در سطوح پروتئین HDAC5 وجود ندارد و بین بقیه گروه­ها تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). همچنین، رابطه معکوس غیرمعناداری بین سطوح پروتئین­های GLUT4 و HDAC5 وجود دارد (354/0= p و 169/0-=r). نتیجه­گیری: شش هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط سطوح پروتئین GLUT4 را در گروه دیابت-تمرین به سطح گروه کنترل افزایش می­دهد. اما تمرین استقامتی نمی­تواند سطوح پروتئین HDAC5 عضله EDL را در گروه دیابت-تمرین به سطح گروه کنترل کاهش دهد.