ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی‌درپی به ازای خروج خط در سیستم-های قدرت بوسیله روش تئوری اطلاعات و توابع پایه‌ای شعاعی

Abstract

در این مقاله، ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی­درپی ناشی از خروج خط انتقال در سیستم قدرت مورد بررسی قرار گرفته است. خطوط انتقال باتوجه به تعدد آن­ها در سیستم قدرت نسبت به سایر تجهیزات، بیشتر مستعد خروج ناشی از حادثه و آغازگری حوادث پی­درپی می­باشند. بنابراین مهم­ترین دغدغه در راستای جلوگیری از رخداد حوادث­پی­درپی ناشی از خروج خط، تعیین پتانسیل رخداد حوادث پی­درپی ناشی از خروج خط بوسیله مرکز کنترل سیستم قدرت [1](PSCC) می­باشد. از آنجا که PSCC فقط می­تواند به متغیرهای بهره­برداری سیستم قدرت دسترسی داشته باشد، جهت تعیین پتانسیل حوادث پی­درپی باید روشی مبتنی بر متغیرهای بهره­برداری ارائه شود. با توجه به تعداد زیاد متغیرهای بهره­برداری در سیستم­ قدرت، استفاده از کلیه متغیرها برای برآورد پتانسیل یک خط خاص باتوجه به محدودیت در وسایل اندازه­گیری و ارتباطی مورد نیاز، میسر نیست. بنابراین، شناسایی متغیرهای بهره­برداری برجسته جهت تعیین پتانسیل رخداد حوادث پی­درپی ناشی از خروج خط دارای اولویت می­باشد. از اینرو، در این مقاله از روش­های مبتنی بر تئوری اطلاعات متقابل جهت شناسایی و انتخاب متغیرهای بهره­برداری برجسته استفاده شده است. نهایتاً جهت ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی­درپی ناشی از خروج هر خط، با استفاده از متغیرهای بهره­برداری برجسته و تابع پایه­ای شعاعی[2](RBF) یک معادله مرزی مبتنی بر روش حداقل مربعات خطا [3](LSE) تشکیل می­شود. بنابراین، PSCC با استفاده از متغیرهای بهره­برداری برجسته و معادله مرزی ایجادشده قادر خواهد بود تا در هر نقطه­کار از سیستم قدرت به ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی­درپی ناشی از خروج هر خط بپردازد. روش پیشنهادی روی خطوط سیستم قدرت استاندارد 39 باس و 118 باس پیاده­سازی شده و نتایج مطلوبی نیز بدست آمده است.