رابطه بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران

Abstract

زمینه و هدف: پرستاران بیشترین تعامل و تماس را با بیماران دارند. آنها بواسطه محیط کاری خود در معرض تنش‌های مختلف شغلی قرار دارند که این می‌تواند بر کیفیت مراقبت از بیماران تأثیر گذاشته و همچنین به فرسودگی شغلی آنها منجر شود. پژوهش حاضر با هدف "تعیین رابطه بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران" طراحی و انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه همبستگی توصیفی بر روی 125 پرستار شاغل در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، شهر ساری، در فاصله ماه‌های خرداد تا مرداد 1399 انجام شد. جهت جمع‌آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس کیفیت مراقبت بیمار (Quality of Patient Care Scale) و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. جهت تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (من‌ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید و از نرم افزار SPSS نسخه 16 نیز جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. سطح معنی‌داری نیز کمتر از 05/0 در نظرگرفته شد. یافته‌ها: میانگین کیفیت مراقبت پرستاری01/26 ± 15/200 از 260 بود که نمره مطلوبی را نشان می‌دهد. همچنین کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد فراوانی فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی (001/0 >p ، 369/0-r=) و مسخ شخصیت (001/0 >p ، 471/0- r=) رابطه معکوس و معنی‌داری داشت ولی با بعد احساس کفایت شخصی رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار بود (011/0 =p ، 226/0r=) ولی این ارتباط معنی‌دار بسیار ضعیف بود. کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد شدت فرسودگی شامل خستگی عاطفی (001/0 >p ، 362/0- r=) و مسخ شخصیت (001/0 >p ، 501/0- r=) نیز رابطه معکوس و معنی‌داری داشت و با بعد احساس کفایت شخصی نیز رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی‌دار و بسیار ضعیف بود (001/0 =p ، 289/0 r=). نتیجه‌گیری کلی: رابطه معکوس معنی‌دار بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران، لزوم توجه بیشتر مسئولین مربوطه برای اخذ تصمیمات مناسب و انجام مداخلات مؤثر برای پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی و به تبع آن، ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری را نشان می‌دهد.