اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر عملکرد سلول های بتا با تاکید بر تغییرات ژن Mafa در پانکراس رت های دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: کاهش ترشح انسولین در کنار مقاومت انسولین از عوامل شیوع و افزایش شدت دیابت نوع 2 هستند. این مطالعه با هدف تعیین اثر تمرینات مقاومتی بر عملکرد سلول های بتا و بیان Mafa در بافت پانکراس رت های دیابتی نوع 2 انجام گرفت. روش کار: 14 سر رت نر ویستار 10 هفته ای از طریق تزریق رژیم غذایی پر چرب و STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ورزش(8 هفته تمرین مقاومتی، 7 = n) و کنترل(7 = n) تقسیم شدند. تمرینات مقاومتی در قالب 5 جلسه در هفته در قالب بالا رفتن از نردبان پله ای با اعمال مقاومت برای مدت 8 هفته انجام گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطوح گلوکز، انسولین سرم و بیان Mafa در بافت پانکراس در شرایط ناشتا در دو گروه اندازه گیری شد. عملکرد سلول های بتا با استفاده از مقادیر ناشتایی گلوکز و انسولین محاسبه شد. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، سطوح گلوکز ناشتا در پاسخ به تمرینات مقاومتی به میزان معنی داری کاهش یافت (001/0 > p). تمرینات مقاومتی به افزایش معنی دار انسولین(023/0 = p)، عملکرد سلول های بتا(001/0 > p) و بیان Mafa در بافت پانکراس(029/0 = p) نسبت به گروه کنترل منجر شد. نتیجه گیری: بر پایه شواهد موجود، افزایش انسولین سرم و بهبود عملکرد سلول های بتا در پاسخ به تمرینات مقاومتی را می توان به افزایش بیان Mafa در بافت پانکراس در رت های دیابتی نوع 2 نسبت داد. با این وجود، اجرای مطالعات بیشتر با هدف شناخت دیگر مکانیسم های موثر مورد نیاز است.